Hayatimin farkinda değilmişim

18 1 1
                                    

Bu gün cumartesi ve iş yok
sadece iş değil abimde ortada yok.

Ama ben bunun henüz farkinda degildim.

Güzelce bir kahvalti sofrasi hazirladim,ve abime seslendim

"Abii abii abi yemek haziirr" ama ses yok gidip baktim ve yoktu.

Aradım,aradim ve aradim acan yok.

Aklımda teoriler vardı:Ya abimi kızlar gonderdiyse yada Neslihan hanımı veya o adami..

Korkudan ellerim titriyor, evden çıkamıyordum cok yorucu dönemlerdi.

Sürekli takip ediliyor,abimi kayıp etmis ve yillardir arkadas oldugu kisiler ona ihanet etmisti benim icin cok zordu.

Kendime güzel bir film seçip yorganin altinda abur cubur eşliğinde izledim bu biraz kendime gelmemi sagladi fakat bu o kadinin mesajlarini engelleyemiyordu:(

Annemi aradım "Anne abim bir anda kayıp oldu nerede bir bilgin varmı?"
Annem"kuzum bizde ulasamiyoruz seni sonra ararım "
Diyip yuzume kapattı. artik kimseyi anlayamıyordum herkes sanki çok saçmalıyordu

Hayatim klasik olarak devam etti.Her olay bildiginiz gibi yaşanıyor.

Hayatim artik bu olaylar yüzünden cokmustu, bende beni takip eden adami takip etme kararı aldim.

Hizlica dışarı çıktım ve adami takip ettim,
Neslihan hanımı bizim kızlarla konuşurken gördüm.

Sessiz kalıp alkışladım.

Beni takip eden adam ise abim idi bu beni cok incitmisti.

Ardından yıllar geçti herseyden kurtuldum, abimle konusmuyordum ve artik basarili bir avukatım

Fakat Neslihan hanım başımı salmiyordu zaten kendisi Ceylinin annesiydi.

Onlara büyük bir dava açtım ve dava tarihi belirlendi,O büyük gün bugundu.

Davada avukat ben değildim çünkü benim davamdı, Avukatım ise en yakın arkadaşım Zülal idi.

Beni öyle güzel savundu ki anlatamam.

Davayı kazandık adalet yerini buldu aşırı zengin ve başarılı bir avukatım.

Gozlerimdeki Aynalar..Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin