Adının keçdiyi hər yerdə qəlbim duraxsayardı.
Yanımdan keçəndə isə sanki yerindən çıxardı.
Könlüm səndən ötrü çox darıxardı.
Gözümün yaraşığı nə olar tez gəl.
Kitablarımın qırağına həmişə adını yazardım.
Söylədiyim hər fikirdə sənə məxsus yer buraxardım.
Səni başqasıyla gördüyümdə hər gecə ağlayardım.
Könlümün yadigarı nə olar tez gəl.
Səni hər görəndə sanki günəş yerindən çıxardı.
Yollarımız ayrı düşəndə isə bulutlar pis olub ağlardı.
Hərkəs səni niyə sevdiyimi sorgulayardı.
Canımdan çox sevdiyim nə olar tez gəl.
O gün səni gördüm elə bil ağrılarıma dərman çəkildi.
Gözlərin gözlərimə dəydi sanki sönmüş ümidlərimə bahar gətirdi.
Həmin an həsrətindən od tutub yanan qəlbimə sular səpildi.
Qəlbimin tək sahibi nə olar tez gəl.
