Lâl

5. Bölüm

Hoş geldinizz.

Oy ve yorumlarınızı
unutmayın💋❗️

İyi okumalarr.

🫀

Hayatım öyle bir hâl almaya başlamıştı ki sanki bir filmdeymiş gibi hissetmeye başlamıştım. Çünkü şu son bir gün de yaşadıklarım hiç normal değildi.

Hepsi çok nadir olan olaydandılar. Gerçek ailemin olduğunu öğrenmek yerine evlatlık olmak isterdim.

Çünkü gerçek ailenin ne yapacağını bilemezken evlatlık olduğunda darp raporu alıp kanıtımı gösterdiğim de tekrar alındığım yere gidebilirdim.

Yetimhanede kaldığım süreçte para biriktirir reşit olunca da gereken harcamaları yapıp kendime yeni bir hayat oluştururdum. Keşke evlatlık olsaydım. Çok güzel olurdu.

Dün His hanımın beni odada öylece bırakmasıyla ufak çaplı bir şoka girmiştim. Ardından odama çıkarılan valizden pijamalarımı alıp giymiş ve yatmıştım.

Şuan ise kanlı çarşafla bakışıyordum. O anki şoktan sonra aklıma regl olacağım bile gelmemişti ve sabah beş gibi kalktığım tuvalette iç çamaşırımın ve şortumun neredeyse hepsinin kan olduğunu görmüştüm.

Sonra koşa koşa gidip çarşafa bakmıştım. Çarşaf beyaz olduğu için kendisi "Ben buradayım!" diye bağıran regl kan lekesi.

İlk üzerimi değiştirmiştim ve ped takmıştım. Tabii uzun bir üst giydiğim için üstümün arka alt tarafına da kan bulaşmıştı. Yani kısacası açık renkli bir kıyafetlerimin tamamı şuan pisti.

Beyaz renkli çarşafları hiç sevmiyordum! Fark ettiğim andan beri her boku denemiştim. Ama çıkmamıştı. Sabun sıkmıştım, ıslak mendille silmiştim, diş macunu sıkmıştım ve dahası.

Ama çarşaf daha da batmıştı. Islak mendilin ıslaklığı duruyordu ve kan yetmemiş gibi ıslanmıştı.

Her boku deneyerek sabah saat yedi olmuştu ve alt kattan gelen mutfak çalışanlarının seslenirini duyabiliyordum.

Hiç yoktan yorganın nevresimine bulaşmamıştı. Pozitif olalım.

Yatağın yan tarafında duymuştum ve kapı zıttım da kalıyordu. Kanlı çarşaf batmıştı ve makineye atmaktan başka bir şansım yoktu ama makineye neredeydi onu bile bilmiyordum.

Eski evimde -ki şuan bulunduğum ev benim evim bile değil çünkü ben öyle hissetmiyorum- bu olayları yaşasam da utanmıyordum çünkü
yakalanmıyordum.

Şimdi ise geldiğim sanki yük olduğum yetmiyormuş gibi ilk günden sıkıntı çıkarmıştım. Tırnağımı kemirirken bir anda kapının açılmasıyla hemen arkamı döndüm.

Hemen kanlı olan yerin önüne geçtim ve sanki hiç bir set yokmuş gibi kapıdan içeriye giren kişiye baktım. Dün bu onca kişi arasında görmemiştim. Bi' yerden tanıdık geliyordu ama.. Neyse.

"Günaydın Lâl. Annemler kahvaltıya çağırıyor." Dediğinde rahatlamıştım ama şuan hem bana doğru geldiği için hem de kanlı çarşafı göreceğinden dolayı çok korkuyordum.