Geceye Bir Dilek

Bölüm 42

Ateş: Aslında başlarda onu anlatırken onun hal ve hareketlerini anlatırken sanki beni anlatıyordun, nedensizce anlattığın her hareketi kendime çok benzetiyordum,

Ateş: Önce okula gitmediğim günlerde, onun okula gelmediğini söylüyordun, sürekli durgun olduğundan bahsediyordun,

Ateş: Sonra sustun. Ben o mesajlarında birini sevdiğine o kadar inandım ki sana mesaj attım,

Ateş: Çünkü bilmiyorum içimde sanki beni seviyormuşsun gibi hissettim, zaten bunu sana da söylemiştim, gerçi bir yerden saçma da geliyordu bu düşünce çünkü daha nerede yaşadığını, nerede okuduğunu bile bilmiyordum

Ateş: Benim yakınlarımda mı yaşıyorsun yoksa hiç bilmediğim bir ülkede mi yaşıyorsun bilmiyordum, ama dediğim gibi yine de garip bir şekilde hissediyordum yakınlarımda olduğunu.

Ateş: En sonunda öğrenmek istedim, kimi sevdiğini değil, nasıl sevdiğini okudukça, nasıl bu kadar çok sevebildiğini öğrenmek istedim, çünkü çok güzel seviyordun, çok güzel anlatıyordun sevgini,

Ateş: Çünkü seninle aynı durumdaydım, bende seviyordum birini ama kimseye anlatamıyordum, sende seviyordun ve kimseye anlatamıyordun, sana, seni dinleyerek yardım etmek istedim,

Ateş: Sonra işte sevdiğin adamın yani benim birini sevdiğimi anladığın gün, hal ve hareketlerimi anlattın, şüphem biraz daha arttı,

Ateş: Sana sormak istedim ama nasıl soracağımı bilmiyordum,

Ateş: Hem biraz da bu kadar şey imkansız geliyordu bana,

Ateş: İçimden bir ses bu sevginin sahibinin ben olduğunu söylüyordu, ama dediğim gibi imkansız geliyordu,

Ateş: Ama biraz da şey diye düşünmüştüm, hani beni seviyorsun ve başkasından telefonumu bulup, benim, ben olduğumu bilmezlikten geliyordun,

Ateş: Ama sonra seni okudukça, biraz da tanıdıkça sevginin bu kadar güçlü ve bu kadar çekingen olduğunu, bu kadar saf olduğunu gördükçe bu düşünceden de vazgeçtim. Tesadüftür dedim.

Ateş: Sonra her şeyden vazgeçip yani her şeyden emin olmak için sana onunla nasıl tanıştığını sordum,

Ateş: Bana anlattığın şey, bendim. Yani benim yaşadığım olayın aynısıydı. Ama nedense yine de inanmak istemedim, tesadüftür dedim, belki başka ayrıntılar da vardır ama anlatmadığını düşündüm,

Ateş: Ve sonra okulda yaşanılan kavga, kriz geçirdiğin gün, bende o gün kavga etmiştim.

Ateş: İşte o gün galiba içten içe emin oldum.

Ateş: Ama sen yardıma ihtiyacım var deyince, ben her şeyi bir kenara ittim,

Ateş: Sana yardım etmek istedim,

Ateş: Ama sen iyi olduktan sonra, bundan emin olduktan sonra, senden uzaklaşmak istedim,

Ateş: İçten içe bir şeylerden emin olsam da hala daha evet bu kız gerçekten beni seviyor diyemiyordum,

Ateş: Bu arada sen benim bir sevdiğim olduğunu öğrendin, daha sonra da bunu kendin olduğunu sandın,

Ateş: Sonra bana yazmamaya başladın, seni bu şekilde kırık bırakmak istemedim, ve artık bende kendi sevgimi daha fazla içimde saklamak istemediğimden sana anlattım.

Ateş: Sonra çok pişman oldum, çünkü hissediyordum beni sevdiğini ve ben bir piç gibi davranıp, sana kendi sevgimi anlattım.

Ateş: O kadar pişman oldum ki, artık sana yazmama kararı aldım,

Ateş: Seni kırık bırakmak istemezken, pişmanlık duygusuyla bırakacaktım, seni daha kötü bir şekilde bırakacaktım. Hem de hiç istemeye istemeye,

Ateş: Ama sonra tekrar kavga ettiğimde ve sende bana onun kavga ettiğini söyleyince, bu kadarının tesadüf olamayacağını anladım,

Ateş: Ve sonra sana onun adını sordum,

Ateş: Benim diğer adımı söyleyince,

Ateş: Her şeyden emin olup, sana sevdiğin adamın ben olduğumu söyledim.

Ateş: Sana yemin ederim İz,

Ateş: Asla ama asla seni kırmak, üzmek istemedim.

Ateş: Sana kötü bir duygu ben tarafından yaşatmak istemedim.

Ateş: Senden her şey adına defalarca kez özür dilerim küçük kız,

Ateş: Sana asla ben affet diyemem,

Ateş: Ama biliyorum ki senin o saf, küçücük sevgi dolu kalbin,

Ateş: Beni çoktan affetmiştir.

Ateş: Ama sana söz veriyorum,

Ateş: Sen beni affetsen de,

Ateş: Ben kendimi hayatım boyunca asla affetmeyeceğim,

Ateş: Ve hep bir yerlerde olduğunu bileceğim,

Ateş: Beni sevmeye devam ettiğin sürece,

Ateş: Kalbimin bir köşesinde sevgini hissedeceğim.