Geceye Bir Dilek

Bölüm 18

İçime çektiğim koku, daha gözlerimi açmadan nerede olduğumu anlamıştım, okulun revirindeyim. Başımda kötü bir ağrı vardı. Gözlerimi açtığım da tepemde duran Aylin ablaya baktım. Olanları hatırlamaya başladıkça yerimden hızlıca doğrulmaya çalıştım ama Aylin abla tarafından engellendim. ''Aylin abla benim gitmem lazım.''

''İz, bak canım atak geçirdin ve okul kapanmak üzereyken bulduk seni. O yüzden hiçbir yere gitmiyorsun. Yat yattığın yerde.''

Ben Aylin ablaya itiraz etmek istesem de o beni dinlemeden revirden çıkıp gitmişti, üstelik kapıyı da üzerime kilitlemişti. Çünkü biliyordu neden bu halde olduğumu ve yine biliyordu nereye gitmek istediğimi. Çok sık atak geçirmesem de okulda birçok kez geçirmiştim ve bu yüzden Aylin abla ile çok yakın olmuştuk.

Olanları düşündükçe kalbime ağrılar saplanıyordu, gözlerimdeki yaşlar yeniden yerlerini almış usul usul akıyorlardı. Olanlarla birlikte aklıma Ateş de gelmişti. Etrafıma bakındığımda hemen yanımdaki masada telefonu mu görmemle almam bir oldu.

İz: Ateş ben mesajlarını görüldü de bırakmak istemedim.

Ateş: İz!

Ateş: Başlatma mesajına, görüldüne,

Ateş: İyi misin?

Ateş: Yada başlarım mesajına arıyorum aç.

İz: Arama,

İz: Ben iyiyim Ateş.

İz: Endişelendirdiğim için çok üzgünüm,

İz: Çok özür dilerim.

İz: Ama şu an konuşamam,

İz: Çünkü şu an konuşursam,

İz: Daha fazla ağlarım,

İz: Ve yine atak geçirebilirim.

İz: O yüzden sadece mesajlaşsak.

Ateş: Ne atağı, neyden bahsediyorsun?

Ateş: Sen yine ağlıyor musun?

Ateş: Ne oldu İz,

Ateş: Anlat.

Ateş: Dinliyorum.

İz: O, sevdiğim çocuk kavga etti.

İz: Ben onu daha önce böyle görmemiştim Ateş.

İz: Çok kavga etmez, ama uzun zamandan sonra ilk defa,

İz: İlk defa böyle kavga ettiğini gördüm.

İz: Yüzü mahvolmuştu,

İz: Elleri mahvolmuştu,

İz: Hiçbir şey yapamadım Ateş,

İz: Yanına gidemedim,

İz: Onu durduramadım,

İz: Onu koruyamadım,

İz: Yaralı olan yerlerine pansuman yapamadım,

İz: Onu saramadım,

İz: Nefes alamadım ben,

İz: Kalbimi defalarca kez sıktılar,

İz: Canım çok yanıyor Ateş.

İz: Canı çok yanıyor Ateş.

İz: Bunu hissediyorum.

Ateş: Neden bu kadar güzel seviyorsun küçük kız.

Ateş: Nasıl bu kadar çok seviyorsun küçük kız.

Ateş: Bu sana çok fazla değil mi?

İz: Değil.

İz: Ona olan sevgim beni ayakta tutuyor.