HAYAT REÇETESİ | DOKTOR

Acı çektiğim doğru ama sen bana bakma

|•Ehline denk gelmeyen herşey ziyan olur,
Can'da, mercan'da....

*****
║1 hafta sonra;║

║9 eylül║

║Dilde║

"Ahmet amca! Saat sekiz buçuk hadi acele edelim geç kalıcaz."

"Geldim Dilde geldim, batuhan oğlum sende arabayı hazırla koş."

"Bey, dikkatli gidin gözünü seveyim, acele etmeyin çok, acele ile şeytan karışır bilirsin, alın şu okunmuş suları'da heh, hadi Allah'a emanet olun."

Olayların en başına dönmek gerekirse, herşeyi en başından doğru dürtüs bir şekilde konuşarak halletmiştik ve Ahmet amca beni istanbulun en ünlü Koleji olan robert kolejine kaydımı aldırmıştı.

Kolej Çok güzel bir yerdi ve çokta uzak değildi, içimde anlamı veremediğim bir huzur vardı ve bu beni gereksiz yere çok mutlu ediyor du.

şimdi ise hale yengemin telaşı, batuhan abimin yavaşlığı, benim ve ahmet amcamın geç kalmışlığı ile koleje gitmeye çalışıyorduk.

Ne kadar becerebilirsek tabi.

Batuhan abi arabayı bagajdan çıkarıp hemen hazırladığında şöför koltuğuna geçmiş, ahmet amca öne bende arkaya yerleşmiş ve gitmeye başlamıştık.

Nerdeyse zaten geç kalmış olduğumuz okulun ilk gününe birde bir saat yol çekerek geç kalmışlığımızla varmıştık.

Hızlıca arabadan inmiş ve Ahmet amcayla batuhan abiye veda ederek okulun bahçesine girmiştim.

Bu okul tuhaf derecede güzel ve seoul'ü andırıyordu, her tarafı yeşillikle çevrili ve gayet sakin bir okuldu, sizi ana bir yol karşılıyor ve sanki kraliyete yürüyorsunuz gibi hissettiriyordu.

Maliyeti baya yüksekti, hatta rakamlara sığdırmak istemeyeceğiniz kadar çok.

Hızlıca okulun içine girerek müdürün odasını aramaya başlamıştım, zaten kaydım burda olduğu için sınıfımı öğrenmem yeterli diye düşünmüş ve upuzun kordidorda yürümeye başlamıştım.

Öğrencilerden birine denk gelsem onlara soracaktım fakat evrenin bana olan her zaman ki ihaneti ile yine şanssızdım ve etrafta kimse yoktu.

Koridorun bile duvarları çok geniş ve heybetliydi incelemek istiyordum fakat bir yandan da müdürün odasına yetişmem lazımdı.

"Dikkatli olsana be! Önüne bakarak yürü."

Duvarlara bakarak hızlıca gittiğim için birine çarpmıştım ve tabiki bu durum benim suçumdu.

"Özür dilerim, kusura bakma-

Kafamı çarptığım kişiye çevirdiğimde cümlemin yarım kalma sebebi ile göz göze gelmiştim, bir erkekti.

beyaz yüzüne zıt siyah saçları vardı, sol kolu tamamen dövmeyle kaplıydı fakat dövmeden nefret etsem bile bu hoşuma gitmişti.