Bölüm 13

37 5 11
                                    


BİRİ VURULMUŞTU ...

BİR ANNENİN CANINDAN CAN GİTTMİŞTİ...

HÜMEYRANIN YA KENDİSİ ÖLÜCEKTİ YADA YENİ TANIŞTIĞI

CAN DOSTU KADAR SEVDİĞİ ARKADAŞI BARAN...

İKİ GENÇ ...

BİRİ YILARCA O ÖLENİ UNUTAMIYCAK HAYATI BOYUNCA ACI ÇEKİCEKTİ...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Hayat zalim derler ya hayat zalim değil zalim olan insanların kendileri zalim olan bu koca dünyayı zalimleştiren insanlar .

Hayat insanlara göre şekilenir kendini mutlu hissetiğin yer sana dünyanın en güzel yeridir .

Hayata öyle işte biz hayatı kendimize cennet ve cehenem yaparız.

Sevdiğimiz oratmalarda bulunup kendimizin iyi hissetiğimiz yerde kalırsak o zman birnevi hayat cennet gibi olur ama her fırsata bizi kötülüyen dostlar yardımseverliğin y sini bile bilmiyen kişilerle yanyanaysak işte ozaman zaten cehenemdeyizdir .

Hümeyranın cenneti ise dostları ve ailesiydi onlar onun en kıymetli parçalarıydı birine birşey olsa kendisine olmuş gibi hisseder sabahlara kadar ağlardı.

Bu sefer pek yüzü gülmiycekti bu sefer eskisi gibi güler yüzlü olmıycaktı .

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hümeyra dönüp bakmadan baranla koşuyordu taki yakından silah sesi gelen kadar...

Halil : Buraya kadar kahraman yolun sonundasın artık ...

Hümeyra: Koş baran koş

Çok yakından gelen silah sesi iki gencin durmasına sebeb oldu.

Ne bir adım ileri gidebildiler nede bir adım geri .

İkiside dondu kaldı birinin kanı yerleri boyamıştı birinin gözleri ise arkadaşının kanında donup kalmıştı...

Hümeyra: Barannnnn vuruldun muuuu!

Baran : i-iyim h-hümeyra s-sakin o-ol

Kurşun baranın karın boşluğuna isabet etmişti ve git gide nefes almasını zorlaştırıyordu .

Baran konuştuktan hemen sonra dizlerinin üzerine düştü ve bilinci git gide azalmıştı , hümeyra arkadaşını yerde görünce hemen gömleğini çıkarıp yarasına bastırdı ve halilin etrafta olup olmadığına bakındı .

Hümeyra: Baran baran lütfen gözlerini kapatma yağız biizİ bulucak lütfen gözlerini kapatma.

Yağız: Hümeyraaa , Barannnnnnn nerdesinizzzzz

Hümeyra sesin geldiği yöne dönüp bağırmaya başladı bir yandanda baranın bilincini kontrol ediyo ve yarasına bastırıyordu:

Hümeyra: Yağızzzzz burdayız yağızzz

Hümeyra: baran bak yağız geldi nolur konuş benimle baran çok korkuyorum lütfen gözlerini kapatma.

Baran: H-hümeyra ben ö-ölücem galiba çok kötü hi-hissediyorum kendimi ö-ölürsem babama ve anneme onları ç-çok sevdiğimi söyle o-olurmu .

Hümeyra: Hayır hayır baran lütfen öyle deme lütfen öyle düşünme baran.

Baranın bilinci git gide kapanıyordu ve sesleri artık duyamıyordu .

Karanlığın içindeki AydınlıkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin