Aradan günler geçmişti minho gittikçe benden uzaklaşıyordu ve sanırım hayatında biri vardı. Minho bugün işe hiç gelmedi beni aldattığını biliyordum ama onunla zorla sevgili olan birisini aldatmayı ne kadar takabilirdi ki.
Gözlerimdeki yaşlara hakim olamıyordum minhonun beni sevmesi için her şeyi yapmıştım ama o ben dışındaki herkesi seviyordu.
Telefonumu çıkarıp minhoyu aradım.
"Napıyorsun minho"
"Neden aradın" "İşim var kapat"
"Minho..." "Nerdesin..."
"Sanane kapat"
Arkadan inleme sesleri geliyordu göz yaşlarım akıyordu.
"Anladım..."
"Jisung babama söyleme olur mu"
"Olur..."
Telefonu kapattım bacaklarım kitlenmiş gibiydi hareket edemiyordum.
"Sevilmeyi gerçekten hak etmiyorum"
Şirketen çıktım ve minhonun babasının şirketine gittim şirketen kimse yoktu sadece ben ve minho vardı.
Çatıya çıktım ve yüzüme vuran rüzgar ile rahatladım. Şehrin işiklerini izlemeye başladım kalbim çarpıyordu içinde bir huzursuzluk vardı hep.
"Napıyorsun burada"
Arkadan gelen ses ile irkildim ve arkamı döndüm.
"Minho..."
Minho yanıma oturdu.
"Seni aldattığımı biliyorusun ama niye hala beni seviyorsun"
"Kalbime karşı koyamıyorum minho" "Seni seviyorum" "Minho"
"Efendim"
"Beni sevmeye çalışamaz mısın"
"Bunları konuşmayalım jisung"
"Anladım minho"
Yağmur yağmaya başladı gözyaşlarımı tutamadım ve ilk defa minhonun yanında ağlamaya başladım.
"Ağlama benim için ağlama"
"Minho..." "Bu şeye son verelim..." "Ben dayanamıyorum artık" "Seni başkaların kollarına vermeye dayanamıyorum"
"Jisung yakın arkadaş olabiliriz"
"Arkadaş mı"
"Evet"
Ayağa kalktım ve şirketten çıktım. Arabama bindim artık göz yaşlarım akmıyordu gözlerim kan çanağına dönmüştü. Arabayı kullanmaya başladım canım çok acıyordu gözlerim her şeyi bulanık görüyordu bir anda gaza bastım arkamdan birisi beni takip ediyordu. Minho beni defalarca arıyordu ama hiç birine cevap vermiyordum.
MİNHO
jisungu takip ediyordum onu defalarca aradım ama hiç birine cevap vermiyordu.
"NEREYE GİDİYORSUN APTAL NEREYE"
Bir anda gelen ışık ile duraksadım her şey bir anda olmuştu gözlerimi açtığımda jisungun arabası kaza geçirmişti.
"JİSUNG"
Arabadan indim ve arabanın yanına koştum jisungun kafası kanlar içindeydi gözleri kapalıydı.
"JİSUNG AÇ GÖZLERİNİ"
Jisungu kucağıma aldım o kadar zayıftıki almakta zorlanmadım bile beyaz teni kanlar içindeydi bana sürekli parlayan gözleri kapalıydı.
Aşık olduğum saçları dağınık ve toprak içindeydi.
-
Jisungu hastaneye getirdim içimde garip bir duygu vardı kalbim acıyor gibiydi ellerim titriyordu. Gözlerimden yaşlar akıyordu şuana kadar bana değer vermeyen insanların peşinden koştum ama hiç jisungu görmedim.
-
Doktorlar jisungu görebiliceğimi söyledi odasına gittim iyice zayıflamıştı bebek gibi teni solmuştu. Jisungun yanına oturdum ve onu izlemeye başladım.
"Özür dilerim..." "Sana hak etmediğin şeyler yaşatığım için özür dilerim"
Jisung parmaklarını yavaş yavaş oynatıyordu ve gözlerini açıyordu.
"Minho..."
Jisungun sesi ile kalbim doldu.
"Neden burdayım..."
"Merak etme bir şey yok sadece ufak bi kaza geçirdin" "Ama iyisin"
"Teşekkür ederim"
"Ne için"
"Beni hastaneye getirdiğin için"
"Teşekküre gerek yok yapmam gerekeni yaptım"
"Ne zaman taburcu olucam"
"Önce iyileş sonra"
"Babam nolucak peki"
"Korkma" "Ben yanındayım"
Jisungun babası odaya girdi çok sinirli ve sarhoş görünüyordu.
"APTAL BİR ŞEYİNDE ZARAR OLMASIN" "HEP Mİ ZARAR OLUCAKSIN SEN" "BİKTİM SENDEN JİSUNG" "BİTTİ BU SENİN SON ŞANSINDI" "MİNHO SENDE BU APTALI BIRAK"
"Bağırmayın lütfen jisungun bir suçu yok"
"ULAN KAZA YAPTIĞIN ARABA KAÇ PARA HABERİN VAR MI SENİN"
"Özür dilerim..."
Jisungun babası jisunga saldırmaya çalışıyordu jisung sadece ağlıyordu görevliler jisungun babasını odadan çıkardı. Jisunga döndüğümde jisung bacaklarını kendine çekmiş ağlıyordu nefes almakta zorlanıyordu.
"Jisung!" "Sakinleş" "Bak ben burdayım gitti baban"
Jisung boynuma sarıldı ve hüngür hüngür ağlamaya başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
