Όταν σε Γνώρισα (New Version)

🌸Κεφάλαιο 9

10 Ιανουαρίου

Ξύπνησα το πρωί μέσα στην τρελή χαρά όσο σκεφτόμουν ότι επιτέλους γνώρισα τον Αλέξη και με χαιρέτησε στον δρόμο για το φροντιστήριο. Είχε φύγει και ο αδερφός μου με την Αγγελική για Θεσσαλονίκη.

Περπατούσα προς το σχολείο με τα ακουστικά στα αυτιά μου χαζεύοντας τα δέντρα με τα πράσινα φύλλα που διακοσμούσαν το πεζοδρόμιο, καθώς περνούσαν από δίπλα μου αυτοκίνητα με χαμηλή ταχύτητα. Ένιωσα ένα χέρι γύρω από τη μέση μου και ένα άλλο γύρω από τον σβέρκο μου και τινάχτηκα. Εξαιτίας των ακουστικών, τρόμαξα περισσότερο αφού δεν άκουγα τίποτα.

Γύρισα απότομα και είδα τον Αχιλλέα και τον Μιχάλη, βγάζοντας γρήγορα τα ακουστικά μου, πριν τραβηχτώ έντονα για να πάρουν τα βρωμόχερα τους από πάνω μου.

"Σε τρομάξαμε μωράκι;" μου χαμογέλασε ο Αχιλλέας έχοντας ένα διασκεδαστικό ύφος, κάτι που τον έκανε ακόμα πιο αηδιαστικό.

"Μη με ξανακουμπήσετε, θα σας κόψω τα χέρια" δήλωσα αγριεμένα και περπάτησα πιο γρήγορα βλέποντας ότι δεν είχε παιδιά γύρω.

Τότε ήταν που ένιωσα έναν πόνο στο κεφάλι μου. Κάποιος από τους δύο με τραβούσε από τα μαλλιά.

Εγώ τους προειδοποίησα....

Χτύπησα το χέρι του με το δικό μου για να με αφήσει και τον κλώτσησα... γκουχ... στο γνωστό σημείο. Ήταν ο Αχιλλέας.

Ο Μιχάλης με έπιασε δυνατά από τα χέρια, αλλά δεν είχα σκοπό να κάτσω να το ανεχτώ. Τι σόι Tae Kwon Do τόσα χρόνια.

Μπλόκαρα τα χέρια του και του έδωσα αγκωνιά στο πρόσωπο. Έβγαλε μια μικρή κραυγή πόνου και με κράτησε πλέον θυμωμένα από το μπράτσο έτοιμος να με χτυπήσει.

"Άσ' την, άσ' την" τον πρόλαβε ο Αχιλλέας που έδειχνε να πονάει ακόμα από την κλωτσιά.

"Τι άσ' την ρε μαλάκα; Δεν θα μας κάνει ό,τι θέλει το παλιο---"

"Άσ' την σου λέω!" τον διέκοψε φωνάζοντας και με αυτό με άφησε.

Τους κοίταξα εχθρικά και αναστατωμένα συνεχίζοντας τον δρόμο μου.

Όσο εκπαιδευμένος και να είσαι, ποτέ δεν νιώθεις καλά όταν μπλέκεσαι σε τέτοιου είδους καβγάδες. Εγώ τουλάχιστον.

Είχα ταχυπαλμία και ανησυχούσα λίγο. Είναι και οι δύο στην τάξη μου και αυτό που έκανα δεν ήταν και λίγο. Όχι ότι δεν τους άξιζε φυσικά. Από πέρυσι κρατιέμαι. Αλλά τέτοια κωλόπαιδα που είναι, δεν ξέρω τι μπορεί να κάνουν...