Όταν σε Γνώρισα (New Version)

🪷Κεφάλαιο 10

11 Ιανουαρίου

Το επόμενο πρωί ξύπνησα με τις σκέψεις να τρώνε το μυαλό μου από την χθεσινή επίσκεψη του Μάνου στο σπίτι μου και τη συζήτηση που είχαμε.

Έφτασα στο σχολείο και βρήκα τα κορίτσια. Μετά την προσευχή μπήκαμε στις τάξεις μας, και όταν χτύπησε κουδούνι για το πρώτο διάλειμμα, βγήκα από την τάξη μου και είδα τον Αλέξη. Οι ματιές μας ενώθηκαν και χαμήλωσε το βλέμμα του, όμως μπόρεσα να διακρίνω ένα χαμόγελο στα χείλη του.

Βγήκαμε με την Αλεξία στην αυλή, ενώ οι υπόλοιποι δεν είχαν έρθει ακόμα.

"Ήρθε χθες ο Μάνος στο σπίτι μου" ήταν το πρώτο πράγμα που είπα κοιτώντας την απότομα.

"Γιατί; Τι έγινε;" ρώτησε διστακτικά.

"Ξέρεις πολύ καλά τι έγινε" την κοίταξα θυμωμένα κι εκείνη απέφυγε τη ματιά μου και άργησε να μιλήσει.

"Ανησυχούσα... συγγνώμη" είπε μετανιωμένα.

Το ύφος μου άλλαξε μόλις είδα ότι έδειχνε στεναχωρημένη. "Έπρεπε να μου το πεις"

"Πότε; Έτσι κι αλλιώς σου έστειλε μήνυμα μετά οπότε θα καταλάβαινες ότι το έμαθε"

"Δεν μου εστειλε"

"Τι;" απόρησε.

"Μπήκε στο instagram να μου στείλει και είδε τα τελευταία μας μηνύματα. Έμαθε για τον Αλέξη"

Με κοίταξε σοκαρισμένα. Δεν μίλησε. Απλά με κοιτούσε με ανοιχτό στόμα.

"Έπρεπε να του δώσεις το κινητό σου;;" τη ρώτησα τσαντισμένα.

"Μα... Νόμιζα ότι θα σου έστελνε SMS"

"Σταμάτα τώρα, έρχονται" τη διέκοψα όταν είδα τα παιδιά να μας πλησιάζουν.

"Τι λένε εδώ τα κορίτσια;" είπε χαρούμενα η Εβελίνα.

"Χαζομάρες" απάντησα εγώ αφού η Αλεξία δεν ήταν σε θέση να μιλήσει.

"Πωω η Δημητρίου παραλίγο να μου βάλει ωριαία" διαμαρτυρήθηκε ο Ανδρέας.

Το βλέμμα μου έπεσε στον Μάνο και όταν με κοίταξε με τα σκούρα πράσινα του μάτια θυμήθηκα όλα όσα είπαμε χθες. Ελπίζω να μην είπε τίποτα σε κανέναν.

Είδα τα γαλάζια μάτια της Αλεξίας να μεταφέρονται ένοχα πάνω στον Μάνο, ο οποίος την κοίταξε πίσω καθώς οι υπόλοιποι της παρέας χαζογελούσαν.

Στο επόμενο διάλειμμα πήγα πρώτα στην τουαλέτα, όταν είδα την Εβελίνα με την Ελεάννα να μπαίνουν.