Όταν σε Γνώρισα (New Version)

🌸Κεφάλαιο 3

15 Σεπτεμβρίου

Με το που άνοιξαν τα μάτια μου, πέρασε από το μυαλό μου αμέσως εκείνος, όταν τον είδα χθες στον δρόμο και κοιταχτήκαμε.

Είχα φτάσει στο σχολείο και τον είδα στην προσευχή, αλλά προσπαθούσα να είμαι διακριτική γιατί δεν ήθελα η Αλεξία να λέει πάλι τα ίδια.

Στα διαλείμματα με τα παιδιά καθόμασταν σε ένα παγκάκι, ενώ εκείνος ήταν στο γήπεδο του ποδοσφαίρου. Έριχνα κλεφτές ματιές που και που, ενώ ήταν με την παρέα του. Πέντε αγόρια μαζί με αυτόν. Αν και τις περισσότερες φορές τον έβλεπα με έναν από αυτούς, τον ξανθό με τα γαλανά μάτια.

Όταν χτύπησε το κουδούνι για την 3η ώρα, μπήκαμε μέσα, και εγώ με την Αλεξία περιμέναμε τους καθηγητές. Μετά από λίγο ήρθε και αυτός, μιλούσε με τον ξανθό του φίλο και το κεφάλι μου είχε γυρίσει προς το μέρος τους χωρίς να το καταλάβω.

"Δεν είπα τίποτα πριν μπροστά στα παιδιά, αλλά μην νομίζεις ότι δεν έχω καταλάβει" δήλωσε η Αλεξία.

"Τι;" ρώτησα ξαφνιασμένη.

"Σε έβλεπα πώς τον κοιτούσες"

"Ποιον;" προσπάθησα να το παίξω ανήξερη.

"Ρε Νεφέλη... Σε ποιον μιλάς; Σε ξέρω πολύ καλά, για αυτό ανησυχώ" το βλέμμα της άλλαξε.

"Ανησυχείς για ποιο πράγμα;"

"Τίποτα άστο" απάντησε σοβαρά.

Δεν ήξερα αν όντως ήθελα να συνεχίσω τη συζήτηση, αν και ήθελα να καταλάβω για τι ακριβώς μιλούσε.

"Μην το κάνεις αυτό. Όταν ξεκινάς να λες κάτι, θα το τελειώνεις" η φωνή μου σοβαρή.

"Απλά έχω καταλάβει ότι σου αρέσει. Αυτό" μπήκε στην τάξη της πριν προλάβω να μιλήσω.

Δεν κατάλαβα γιατί αυτό την ανησυχούσε. Αναρωτήθηκα που ήθελε να καταλήξει.

Όταν σχολάσαμε με 5ωρο, φύγαμε όλοι μαζί από το σχολείο, και στον δρόμο κοντοστάθηκα όταν συνειδητοποίησα όταν βρισκόταν πάλι μπροστά μας εκείνος. Προσπάθησα όμως να δείχνω αδιάφορη.

Σήμερα είχα μάθημα στις 5 και αφού πήρα την τσάντα και τα ακουστικά μου έφυγα από το σπίτι. Μόλις βγήκα από την πολυκατοικία σκέφτηκα εκείνον.

Ίσως και να τον δω....

Περπατούσα στο γνωστό πεζοδρόμιο όμως δεν ήταν πουθενά εκείνος. Το άγχος μου κατευνάστηκε, καθώς συνέχιζα τη διαδρομή μου πλέον αμέριμνη. Και τότε επέστρεψε και πάλι αυτός ο κόμπος στο στομάχι μου, αφού βρισκόταν μπροστά μου και το βλέμμα του συνάντησε το δικό μου.