Όταν σε Γνώρισα (New Version)

🪷Κεφάλαιο 8

Τα χέρια μας ήταν ενωμένα σε χειραψία και κοίταζε ο ένας στα μάτια του άλλου. Μάλλον την ίδια στιγμή που κατάλαβα ότι πρέπει να πάρω το χέρι μου πίσω, το έκανε κι αυτός.

"Ακόμα δεν μου είπες μια σωστή συγγνώμη" χαμογέλασε πλάγια και δεν μπορούσα να μην χαθώ σε αυτό το χαμόγελο.

"Μα... ζήτησα. Και δεν έφταιγα εγώ που έπεσα πάνω σου. Με έσπρωξαν" μίλησα ντροπαλά κοιτώντας κάτω.

"Δεν μιλάω για το κλαμπ" είπε και αμέσως σήκωσα το βλέμμα μου και τον κοίταξα με απορία. "Ξέρεις πόση ώρα έκαναν να στεγνώσουν τα ρούχα μου; Μη μιλήσω για τα μαλλιά μου..." συνέχισε με το ίδιο πλάγιο χαμόγελο και είχα πάθει σοκ.

Μιλάει για τον αγιασμό... Όταν κυνηγούσα τον Μάνο και κλώτσησα το μπουκάλι με το νερό κάνοντας τον μούσκεμα... Ωχ Θεέ μου...

"Εε... Ναι..." ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, όταν θυμήθηκα, "Ζήτησα συγγνώμη!" μίλησα δυναμικά.

"Άλλο σόρρυ, άλλο συγγνώμη" είπε με ένα πονηρό χαμόγελο και με πλησίασε κι άλλο.

Ήμουν κυριολεκτικά τέρμα άκρη στο παγκάκι και με αυτή του την κίνηση, πήγα να πέσω. Προσπάθησα να κρατηθώ, αλλά φάνηκε μονάχα η αποτυχημένη μου προσπάθεια να γραπώσω τον αέρα, όταν με έπιασε από το μπράτσο και με κράτησε, ενώ ακολούθησε το γέλιο του.

"Μη γελάς! Και πάνε πιο 'κει!" παραπονέθηκα και αφού πήγε στην άλλη άκρη, με κοίταξε χαμογελώντας.

"Όπως επιθυμείς. Εντάξει τώρα;"

Θα δεις εσύ... Αν σε γνώριζα καλύτερα θα φερόμουν διαφορετικά...

Με αυτές τις σκέψεις σχηματίστηκε ένα διαβολικό χαμόγελο στο πρόσωπο μου.

"Λοιπόν; Αργεί πολύ ακόμα η συγγνώμη;" έδειχνε να το ευχαριστιέται.

Τον κοίταξα με το ίδιο παιχνιδιάρικο και δυναμικό ύφος που είχα και πριν. "Εσύ που με κοίταξες έτσι; Δεν έχει συγγνώμη;"

Ένιωθα σαν να μην ήταν η πρώτη φορά που μιλούσαμε. Ένιωθα τόσο άνετα. Είχαμε την ίδια αύρα, το ίδιο πειραχτήρικο ύφος.

"Να μην με έβρεχες, να μην σε κοιτούσα έτσι" σήκωσε τους ώμους του σαν να λέει ότι είναι αθώος.

"Ήταν απλά νερό. Δεν είσαι και από ζάχαρη"

"Φυσικά και είμαι από ζάχαρη" χαμογέλασε κοιτώντας με στα μάτια με τα δικά του σχεδόν πράσινα.

Τον κοίταξα κι εγώ και πλέον δεν είχα κάτι άλλο να πω.

Νίκησε....