Bir seri katil meselesi

1.4

"Tamam o zaman sonra değiştirirsin."

"Hayır şimdi değiştiricem, burda bekle."

Başımı salladım, üstüne birşey alıp banyoya gitti bende yatağa oturmuş onu bekliyordum. Yaklaşık 5 dakika kadar sonra gelmişti.

"Burda kıyafet tasarlayacaksın şimdi eşyalarını alıp gel."

"A-"

"İtiraz kabul etmiyorum."

Bu adamın kafasında beyin hücreleri eksikti bundan emindim, hızla odaya gidip eşyalarımı aldım ve geri Edwardın odasına gittim.

"Geldim."

"Güzel otur masaya."

Gösterdiği masaya masaya oturup defteri açtım elime kalemi alıp ona baktım."

"Kıyafet tasarlayacaksın."

Başımı salladım, yatağa oturmuş beni izlerken odaklanamıyordum ama aklımda ki tasarımı kağıda geçirmeye başladım.

Bana sırıtarak bakarken ağrıyan kalbime elimi götürmemek için zor duruyordum.

Çizimimde son detayları da ekledikten sonra ona baktım.

"Bitti."

Defteri elimden alıp baktı.

"Hmm güzel olmuş, şirkete gidince bunu kıyafete dönüştürmeni istiyorum."

"Eyvall- Teşekkürler."

Belinayla sürekli böyle konuştuğum için ağzımdan hep saçma sapan şeyler kaçırıyordum.

"Eyvallah bizden."

"Ben gideyim en iyisi."

Hızla defterlerimi topladım ve odadan çıktım.

Eşyalarını odama bırakıp aşağı indim canım sıkılıyordu Alex ve Belinaya baktım, Alex tam Belinayı öpecekken:

"YETER!"

İkiside bana doğru bakınca onlara doğru yürüyüp ortalarına oturdum, Belinay bana ters ters bakarken ben sırıtıyordum.

"Ya çık ortamızdan."

"Ne yani beni aldatıyor musun? Bu iş burada bitti Belinay evde bakmamız gereken 2 çocuğu ben üstlenirim."

Evet kesinlikle duygu sömürüsü yapmıyordum, elimdeki yüzüğü çıkarıp Belinaya verdim ve telefonuma bakarak dışarıya çıktım.

Kafamı kaldırdığımda sigara içen Patronumu gördüm.

"Sigara içtiğini bilmiyordum."

Arkasını dönüp bana baktı.

"İster misin?"

İki parmağının arasına tuttuğu sigarayı alıp dudaklarıma götürdüm ve dışarıya soludum.

Bana sırıtarak bakarken niye sırıttığını merak ettim.

"Neye sırıtıyorsun?" diye sordum merakla.

"Biyolojik olarak öpüşmüş olduk."

"Ne?" elimde ki sigarayı hızla yere atıp eve doğru kaçar adımlar attım. Arkadan gülme sesleri duyunca kendime belalar okumaya başladım.

"Belinay."

"Noldu?"

"Gelmen lazım."

"Sevgilimle rahat bırak beni."

"Başlatma sevgiline."

Bileğinden tutup bahçeye çıkardım.

"Canım sıkılıyor."

"Ee banane?"

"Nasıl banane birşeyler yapmayacak mıyız?"

"Kendi başının çaresine bak."

Giderken kolunu tuttum.

"Neyin var böyle, neden soğuk yapıyorsun?"

"Arven ben seninle zaten bütün gün beraberim, birazda sevgilimle vakit geçirmek istiyorum artık bir rahat bırak beni!"

Söylediklerini duyunca elim şoktan dolayı kolunu tutmayı bıraktı ve içeri gitti.

Havuzun başında dikildim ve en az yarım saat sadece yansıma mı izledim.

Söylediklerini hatırlayınca acıyla kalbime giderken birşey olmamış gibi odama çıkıp kapıyı kilitledim.

"İnsanlar ağlarken sanırım odalarını karıştırabiliyor."

Ne ara gelmişti bu?

Ağlayan gözlerimi kapatmak için başımı öne eğdim ve kapıya doğru yöneldim.

"Arven dur.."

Kolumu hafifçe tutunca ona doğru baktım.

"İyi misin?"

Ağlamam şiddetlenirken konuşmaya başladım.

"Hayır iyi değilim anlıyor musun iyi değilim hiç iyi değilim, kabuslarımda ailemin ölümünü görüyorum abimin beni neden kurtarmadın diyişini duyuyorum, eski sevgilim peşimi bırakmıyor ve beni taciz ediyor engelledikçe farklı numaralardan yazıp beni rahatsız ediyor, en yakın arkadaşım benim yerime sevgilisini tercih ediyor buna bişey demiyorum fakat bana soğuk yapıyor ve benim ailem olan kızın benden uzaklaşmasını izlemekten başka hiç birşey yapamıyorum ve en kötüsüde ne biliyor musun? hastalığım yüzünden hiç birşey yapamıyorum!"

ağlamam şiddetlenirken iki elimi yüzümle kapatıp ağlamaya devam ettim, patronum biraz tereddüt etsede beni kendine çekerek bana sarıldı bende kafamı göğsüne gömerek ağlamaya devam ettim.

~~~~~~

Bir kaç saat sonra pizza sipariş etmişlerdi ben masaya oturmuştum ama pizzayla bakışıyordum.

"Size afiyet olsun."

Birşey demeden kalktım ve odama doğru ilerledim hava kararana kadar mumları mı yaktım. Gece vakitleri olduğunda kapım çalınca kapıyı açtım fakat kimse yoktu.

Yerde içi yemek dolu bir tepsi gördüm, üstünde ki notu alıp okumaya başladım.

"Aç karnına uyumak zararlı."

Gülerek tepsiyi içeriye aldım.

Tepsiyi masaya koydum ve elime bir dilim pizza aldım bu bile gülümsememe yetmişti.

Fakat bir anda Belinayın söyledikleri aklıma gelince yüzüm düşmüştü.

Kafamı dağıtmak için resim çizmeye başladım ama bir süre sonra sıkılıp bahçeye indim ve çıplak bacaklarımı havuza soktum, kafamı gökyüzüne doğru kaldırıp dışarıyı izlemeye başladım ve hayatımı düşünmeye başladım.

Üşüdüğüm için geri odama çıktım ve kapıyı kilitledim, uykum gelmişti bu yüzden yatağa girip uyudum.