დილით ძალა გამოცლილი იღვიძებს ამ ყველაფერს კი თავის ტკივილიც ემატება
ნელა დგება საწოლიდან თავის ტანსაცმელს იცმევს და თავის ოთახში მოსაწესრიგებლად გადის შემდეგ კი გაბრიელს აღვიძებს
-პატარავ ადექი
-დეე ცოტახანიც
-ბაღში უნდა წახვიდე პატარავ მე კი სამსახურში მაგვიანდება
-კაი
გაბრიელიც დგება სოფიკო გამზადებაში ეხმარება და დაბლა ჩადიან სადაც ჯეიკი საუზმობს
ჯეიკი:პატარავ როგორ გეძინა?
ეკითხება გაბრიელს და ლოყაზე ფრთხილად ჩქმეტს
გაბრიელი : კარგად მაგრამ კიდე მეძინებოდა
ჯეიკი : არაუშავს ეხლა ისაუზმე და ბაღში მე წაგიყვან
სოფიკო: საჭირო არაა მე წავიყვან
ჯეიკი : სამსახურში მივდივარ და ბარემ წავიყვან მაგრამ შენ საით?
სოფიკო: მეც სამსახურში მივდივარ
მის სიტყვებზე ჯეიკს სიცილი აუტყდა
ჯეიკი:სამსახურში? დამცინი?
სოფიკო: ვერ ვხვდები რამ გაგაკვირვა იმედია არ გგონია რომ სახლში დავჯდები და დიასახლისობას დავიწყებ
ჯეიკი : კარგი ვხუმრობ შეგიძლია წახვიდე და ნუ ხარ ესეთი დაძაბული ცოტა მოდუნდი
სოფიკო აიგნორებს ჯეიკს და გაბრიელთან ერთად სახლიდან გადის
გაბრიელს ბაღში ტოვებს და სამსახურში მიდის შესვლისთანავე უფროსის კაბინეტში იბარებენ კაბინეტის კარებზე ფრთხილად აკაკუნებს თანხმობის შემედგ კი შედის მაგრამ თვალები უფართოვდება როდესაც კაბინეტში აშერთან ერთად თორნიკესაც ხედავს
-მეძახდით ბატონო აშერ?
-კი დაჯექი
-გისმენთ
-მიკლედ ახალი პროექტი ავიღეთ ჩემი და ჯეიკის ყურადღება კი მხოლოდ ამ პროექტზე უნდა იყოს ასე რომ შენ და თორნიეკს მოგიწევთ იმ საკითხზე მუშაობა რომლის პრეზენტაციაც რამდენიმე დღის წინ გააკეთე
-კი მაგრამ სხვა მეწყვილე ვერ მეყოლება?
-უკაცრავად?
-დიახ დიახ გასაგებია
-კარგი მაშინ შეგიძლიათ ეხლავე წახვიდეთ ფოტოსესიაზე თქვენი დასწრება სავალდებულოა
-კარგით
თორნიკე და სოფიკო კაბინეტიდან გადიან და ლიფტში შედიან იქ კი ძალიან რთულია დაძაბულობის დამალვა
-კარგი რა სოფიკო ნუ ნერვიულობ უბრალოდ ფოტოსესიაა წავალთ და მოვალთ ასეთი დაძაბული ნუ ხარ
ბოლო-ბოლო რაღაც პერიოდი მაინც ვიყავით ერთად ჩემი ნუ გრცხვენია
თორნიკეს ხმაში ერთდროულად ცინიზმიც იგრძნობოდა და სითბოც
-საიდან მოიტანე რომ დაძაბული ვარ ? უბრალოდ შენთან ლაპარაკი არ მინდა ისედაც ხასიათზე არ ვარ
-მართლა პატარა ქალბატონო? და რატომ? რამ გაგიფუჭა ხასიათი?
თორნიეკემ სოფიკო ლიფტის კედელზე ააკრა და მის გარშემო ხელები შემოაწყო
ნელ-ნელა გოგონას ტუჩებზე აპარებდა მზერას ბოლოს კი დაიხარა რომ ეკოცნა მაგრამ სოფიკომ თავი გაწია და აი ისიც გამოუჩნდა გუშინდელი საღამოს ნიშანი რომელიც ჯეიკმა დაუტოვა
-ეს რა არი?
ხელით ეჭერს სოფიკოს ნიკაბს და კარგად აკვირდება იასამნისფერში გადასულ ნიშანს
-არაფერი ხელი გამიშვი
-შენ რა მასთან უკვე იწექი?
-ხელი გამიშვითქო!
სოფიკომ თავს უშველა თორნიკეს მკლავებს დაშორდა ნიშანი პერანგის საყელოთი დაიფარა
უეცრად ლიფტი ჩერდება სოფიკო კი ნერვიულობას იწყებს როდესაც აღმოაჩენს რომ ამ ადგილას თორნიკესთან ერთად გაიჭედა
არც შეუმჩნევია როგორ მიაჭირა თორნიკემ
"Stop" ღილაკს თითი და წყნარად აკვირდებოდა სოფიკოს მოქმედებებს
-ჯანდაბა ოღონდ ეხლა არა ! რა გჭირს?!!
-მასთან შენი ნებით იწექი?
-ამაზე საუბარი არ მინდა მითუმეტეს შენთან
-ის შენზე ძალას იყენებს?
ამის წარმოთქმისასაც კი დაიძაბა და გაღიზიანდა თორნიკე
-თორნიკე შეგიძლია თავი დამანებო? შეგიძლია შენს საცოლეს მიხედო და მასთან ერთად ბედნიერად იცხოვრო?!
-სანამ მეცოდინება რომ
კარგად არ ხარ მაქამდე მშვიდად ვერ ვიქნები
-მთელი ხუთი წელი ისე ცხოვრობდი რომ ჩემზე არაფერი იცოდი ხოდა ესე გააგრძელე კარგი?
-მთელი ხუთი წელი ყოველ ღამე მელანდებოდი წამითაც არ გიფიქრია რომ მიყვარდი? ვიცი რომ აბორტი არ გაგიკეთებია ვიცი რომ გაბრიელი ჩემი შვილია და არ მოგცემ უფლებას მას კიდევ ერთხელ დამაშორო!
-ამ სისულელეს ნუ იმეორებ დავიღალე!
-ჯეიკთან ბედნიერი ხარ?
-...
-გემუქრება?
-...
-სოფიკო! ხმა ამოიღე მასთან რატომ ხარ?!
-... უნდა წავიდეთ საქმე გვაქვს
სოფიკი ცდილობს ცრემლების დამალვას და კარგად გამოსდის კიდეც აქამდე ალბათ მილიონჯერ ეტყოდა თორნიკეს რომ წამოეყვანა ჯეიკისგან მაგრამ ამჯერად თავს მხოლოდ იმიტომ იკავებდა რომ თონიკეს სახლში გოგონა ელოდებოდა იცოდა რომ მათ ერთმანეთი უყვარდათ და არ აპირებდა ეს ყველაფერი გაეფუჭებინა
თორნიკე კვლავ რთავს ლიფტს და შენობიდან გადიან მაგრამ ფოტოსესიის ნაცვლად ჯერ კაფეში დაჯდებიან თორნიკე ცდილობს სიტყვები დასტყუოს გოგონას მაგრამ ამაოდ
ბოლოს კი კაფიდან ფოტოსესიაზე მიდიან რამდენიმე საათში თორნიკეს სოფიკო სახლამდე მიყავს
-სოფიკო მისმინე შემიძლია შენი დახმარება უბრალოდ მითხარი კარგი?
-ნახვამდის
სოფიკო მანქანიდან გადადის და ჯეიკის სამფლობელოში აბიჯებს სადაც იმედი აქვს რომ გაბრიელს ნახავს
-გაბრიელ.. სად ხარ პატარავ? დედიკო მოვიდა
სოფიკო მისაღებში შედის სადაც ჯეიკს აწყდება ვისკით ხელში
-გაბრიელი სადაა?
-ოთახშია
სოფიკო მასთან ასვლას აპირებდა როცა ჯეიკის სიტყვები მოესმა
-ჯერ მე მაქვს შენთან საქმე
-გისმენ
-ახლოს მოდი
სოფიკო ნელა მიიწია ჯეიკთან მიხვდა რომ ეს საუბარი კარგს არაფერს მოიტანდა თანაც ჯეიკი მთვრალი იყო
-თორნიკესთან რა გაკავშირებს?
-რა?
შეიცხადა სოფიკომ
-თორნიკესთან რა გაკავშირებს მეთქი!
-არაფერი
ჯეიკი ამჯერად ფეხზე დგება სოფიკოს გრძელ თმას ხელზე იხვევს და სახეს მასთან ახლოს წევს
-კიდევ ერთხელ გკითხავ და გირჩვენია სწორად მიპასუხო
მასთან რა გაკავშირებს ?
-არაფერი
და აი პასუხი კვლავ არასწორი იყო ამიტომ ჯეიკმა თმებზე სოფიკოს ძლიერ მოქაჩა და სილაც აგემა გოგონა კი წამებში იატაკზე აღმოჩნდა
-ფიქრობ რომ მომატყუებ? მაგის მანქანაში რა გინდოდა ძუკნა?!
მასთან წევხარ?! იცი რას ვუშვები შენნაირ ბოზებს რომლებიც ჩემს სახელს არცხვენენ?თავიდან ვიშორებ !
იხრება და სოფიკოს თმებს კვლავ ხელზე იხვევს და თვალებში უყურებს
-მაგრამ არა შენ ისეთი ლამაზი ხარ არ შემიძლია შენი მოშორება ... თუმცა შემიძლაი ჭკუა გასწავლო
ამჯერად შარვლიდან ქამარს იხსნის და მაშინვე სოფიკოს ურტყამს გოგონა გაქცევას ცდილობს მაგრამ ძალა არ შესწევს ცხვირიდან და ტუჩიდან
სისხლისდის მალევე კი გონებას კარგავს
