JE T'AİME

23-BİTTİ

İyi okumalarr :)

"Hadii amaa Lucas yapabilirsinn!"

" Görmüyormusun? Adam önüme geçiyor!"

" Olsun. Biraz daha koşsan yetişirsin."

" Gel de kendin yetiş!"

" Oraya gelirsem senden daha iyi oynarım canım hatta bu sahayı yerin dibine gömerim.!"

" Tabiii tabiii."

" Sen görürsün!" deyip kalktı Victoria. Tam 3 saattir Leo , David ve Lucas'ın basketbol maçı yapmasını izliyorduk. Lucas ve Victoria her oyun ortasında tartışıyorlardı ama tatlı bir atışmaydı onlarınki.

"Ahhh!" Victoria' nın acı dolu inlemesiyle bakışlarımı oraya çevirdim. Lucas, yerde dizini tutan Victoria'ya endişeyle bakıyordu.

"Bebeğim iyimisin? " dedi Lucas.

" İyiyim sadece biraz dizim acıyor."

" Eee bana meydan okursan olacağı buydu işte."

" Hala seni buraya gömmek için bir şansım var." Lucas kıkırdayıp Victoria' yı kucağına aldı.

" Ne yapıyorsun ya!"

" Prensesi yaralanmayacağı biyere taşıyorumm. "

" Hımm peki o zamann." onların bu haline kıkırdayıp bakışlarımı Mia'ya çevirdim. Nedense üzgün gözüküyordu. Bacaklarına bakıyor sonrada kafasını kaldırıp David' e bakıyordu. Dokunsan ağlayacak gibiydi. Elimi omzuna koymamla hüzünlü yüzünü bana döndü.
"Mia, sen iyi misin?"

" E-evet. Bir şey yok." deyip tekerlekli sandalyeye ellerini sürterek gitmeye başladı. David onun gittiğini görünce kaşlarını çattı.

"Hey Mia! Bir şey mi oldu , nereye gidiyorsun ?"

"Bi-bir ş-şey yok David... Eve gidiyorum. Peşimden gelme.." Mia'nın bu hali David'i hem şaşırtmış hem de üzmüştü.

"Ona ne oldu?" Leonardo'nun sesiyle başımı yana çevirdim.

" Bilmiyorum ama üzgün gözüküyordu."

"Eve gidince bir konuşma yapmalıyım."

"Tamam canım ama fazla üstüne gitme."

"Sen az önce bana canım mı dedin!?"

" Yoo... nerden çıkardın. Sana öyle gelmiştir.." Leo bir anda gülmeye başladı.

" Tabii canımm kesin öyledir."

Kızarık yanaklarımla başımı öne eğip gülümsedim. Hava kararıyordu ve artık eve gitmemiz gerekiyordu. Leonardo da bunu farketmiş olacakki diğerlerine de haber verip arabaya doğru gitmeye başladı tabi beni de yanında sürüklüyordu.

" Yarın sana bir süprizim var." dedi Leonardo.

" Ne süprizi? Benim doğum günüme daha var.."

"Doğum günü süprizi değil başka bir şey."

" Hımm peki..."

Böyle bir yanıt vermiştim ama meraktan içim içimi yiyordu. Acaba ne süprizi yapacaktı. Offf offf eminim tüm gece bunu düşünmekten uyuyamayacaktım.

*********************

Evin kapısının önüne gelmemizle içerden bir çığlık ve kırılma sesi gelmesi bir oldu. Leonardo'nun 'Mia!' diye bağırışını duyabiliyordum.Bir hışımla içeri girdik. Salonda kimse yoktu yukarı çıktık. Ağlama sesi Mia'nın odasından geliyordu ve ona aitti. Leonardo kapıyı açmaya çalışıyordu ama kilitlenmişti.