JE T'AİME

Final-Part 1

İyi okumalarr :)

Leonardo'nun ağazından;

Eve geldiğimizde kızlar salonda oturuyordu ama 1 kişi hariç...

"Lidyanna nerede !" diye bağırdığımda Victoria ve Mia yerinden sıçramıştı.Mia yutkunarak konuşmaya başladı.

"Ay abi ödümü patlattın. Lidyanna şeye gitti..."

"Neye?"

"Şeye.."

"Neye lan!"

"Üvey annesini ziyarete."

"Ah! Gerçekten kafayı yiyeceğim. Dışarının tehlikeli olduğunu biliyorsunuz. Ne diye gönderiyorsunuz!"

"Aa yeter ama Leonardo. Kızı burada tutsak edemezdik ya. Endişelenme gelir birazdan." o an kapının zil sesi duyuldu.

"Hah geldi bile." dedi Victoria. Kapıya koştum. Onun için endişeleniyordum. 'lütfen gelen Lidyanna olsun' diye geçirdim içimden. Kapıyı açtığımda karşımdaydı.

"Leonardo. Bir sorun mu var neden öyle bakıyorsun?" diye sordu. Kolundan tutup bir anda içeriye çektim ve duvara yasladım.

"Sana başımızda bu kadar bela varken dışarıya çıkmanı kim söyledi ha!" diye kükrediğimde korku dolu gözlerle bana bakmıştı. Ah.. onu korkutmak istememiştim..

"Leonardo.... ben sadece Ziyaret için yani şey...-" bir anda onu kendime çekip sıkıca sarıldım. Bu kız bana ne yapıyordu böyle...

"Tamam Lili ... Özür dilerim. Ser tepki verdim ama korkuyorum. Ailem için senin için ilk defa korkuyorum. Lütfen beni anla.." dedim.

Bana daha sıkı sarıldı. Sonrada elimden tutup gülümsedi ve beraber içeriye geçtik.

"Ah az önce fırtına estirmiyormuydu bu adam..?!" diye isyan etti Victoria. Hafifçe kıkırdadım.

"Ee abi ne yaptınız? Aldınız mı telefonu?" diye sordu Mia.

"Aldık abicim gece depoya gideceğiz."

Herkesin gerildiğini hissedebiliyordum. Aslında böyle olsun bende istemezdim ama başka çağrem olduğu da pek söylenemezdi. Şu kısa zamanda hayatım o kadar çok değişmişti ki. Sadece hayatım değil, bende çok değişmiştim.

Lidyanna... Benim küçük kül kedim... O hayatıma bir ışık gibi girmişti. Beni bambaşka bir insan yapmıştı. Düştüğüm o boşluktan çekip çıkarmıştı beni. Bu gece her şey bitecekti. Bütün belalardan kurtulmak istiyordum. Beni karalayan geçmişimden kurtulmak istiyordum.

En önemlisi de 2 gün sonra Lidyanna'nın doğum günüydü. Ona çok güzel bir 18. yaş günü düzenleyecektim. Her şeye rağmen onu güldürebilmek istiyordum. Bu geceyi atlattıktan sonra her şeyin geçeceğine inanıyordum.

Lidyanna ' nın ağazından; =4 saat sonra;

"Siz gelmeyeceksiniz!" diye bağırdı Leonardo. Tam 2 saatten beri böyle bağırıyordu.

"Ya geleceğiz diyorum! Mia ' yı bırakamayız." diye karşılık verdi Victoria.

"Lan çıldırtma beni kızım! Biz varız yanında ne olacak sanki!" diye bağırdı Lucas.

"Lan mi? Sensin o lan! Gerizekalı herif. Geliyoruz işte o kadar." diye bağırdı kızgın mı kızgın Victoria...

"Aaa yeter be! Tamam geliceksiniz ama arabadan çıkmak yok." dedi Leonardo.

Bu konuşmayı 2 saattir yapıyorduk. Mia'yı tek kız olarak yanlız bırakmak istemiyorduk. Bizim için korktuklarını biliyordum ama bu bizimde meselemizdi ve bu gece bitecekti.