De liefde achter de schermen

dit voelt anders

Pov pommelien
Maksim bracht me weer naar de zetel. Terwijl hij thee aan het klaarmaken was begon ik na te denken. Ik voel me enorm slecht maar ik herken dit gevoel niet. Maksim haalt me uit mijn gedachten als hij naar me toe komt met een glas warme thee. Ik drink de thee rustig op en zet het glas neer op tafel. Maksim deed zijn armen uitnodigingend open. Ik ging in zijn armen liggen. Op deze momenten heb ik alleen Maksim nodig. Hij vroeg zacht gaat het al een beetje beter? Ik zei ja de misselijkheid begint minder te worden. Maksim knikte. Hij zei misschien moeten we seffens voor de zekerheid maar naar de dokter gaan. Ik schudde meteen mijn hoofd. Ik wil helemaal niet naar de dokter waarschijnlijk is het toch niks ernstigs. Maksim kijkt me bedenkelijk aan. Ik zei liefje maak je geen zorgen, ik heb waarschijnlijk gewoon iets verkeerd gegeten. Maksim knikte. Hij had nog steeds een bezorgde blik. Ik zei ik ga even boven iets anders aan doen. Maksim vroeg gaat het lukken? Ik knikte. Ik ging naar boven. Ik wou niks anders aandoen maar ik heb het gevoel dat ik niet 'gewoon ziek' ben. Het voelt anders, iets wat ik nog nooit gevoeld heb. Ik ga naar de badkamer met een zwangerschapstest in mijn hand. Ik ben best wel nerveus, wat als ik echt zwanger ben? Ik denk even niet na en neem de test uit de verpakking, ik lees de instructies en voer alles uit wat er in staat. Ik neem de test mee naar mijn kamer. Na ik de test op mijn nachtkastje heb gelegd deed ik snel een andere broek aan anders zou maksim niet geloven dat ik iets anders wou aandoen. Na 3 zenuwslopende minuten mag ik eindelijk kijken naar de resultaten. Ik neem de test vast in mijn handen en zie in drukletters het woord zwanger staan. Ik krijg tranen in mij ogen van blijdschap. Ik wil naar Maksim toe lopen en zeggen dat hij papa wordt maar ik wil het hem zelf laten ontdekken. Ik weet niet hoe ik het hem wil vertellen, alles in mijn hoofd is opeens weg. Ik weet dat hij heel blij is met dit kleintje maar alles gaat veranderen. We zijn niet meer met ons tweeën, nu zijn we met drie. Opeens hoorde ik geluid op de gang, het kwam steeds dichterbij. Ik verstopte de test onder de lakens. Maksim verscheen in de deuropening. Ik veegde snel de tranen in mijn ogen weg. Maksim kwam naast me zitten. Hij zei lieverd toch je weet dat je mag zeggen als het niet gaat. Maksim ging liggen op bed, hij trok me voorzichtig mee. Ik wist dat de test aan zijn kant lag. Hij vroeg jij wou je niet omkleden he? Ik haalde mijn schouders op. Maksim zei je mag eerlijk zijn, ik ben niet boos. Ik zei dat weet ik. Maksim vroeg maar? Ik wist helemaal niet hoe of wat ik moest zeggen dus ik antwoorde niet. Maksim ging plat op bed liggen nu weet ik al helemaal dat hij die test voelt. Ik zag hoe hij met zijn hand voelde onder zijn rug. Maksim vroeg heb jij een test gedaan? Ik knikte zacht te zacht. Hij zag het niet. Hij kwam recht en keek in mijn ogen. Ik voelde de tranen terug komen. Maksim vroeg jij bent...ik wordt...papa? Ik zei kijk maar. Maksim nam de test onder de lakens uit. Hij staarde een minuut lang zonder iets te zeggen naar de test. Ik vroeg wil je alsjeblieft iets zeggen? Maksim kreeg tranen in zijn ogen.