———————-
" DOKUNMA BANA!"diye bağırdım, üstüme daha çok yaklaşmaya başladı.
"YAKLAŞMA, BEN DAHA ÇOK KÜÇÜĞÜM!" Sırıtarak beni duvar ile arasına aldı." Çok güzelsin, sana bakmaya doyamıyorum. 7 yıl öncede çok güzeldin ama şimdi ayrı bir güzelsin. Düşün yani o zamanda bile dikkatimi çekiyormuşsun." Ağlamaya başladım, ittiriyordum ama fayda etmiyordu.
"Uzaklaş benden! Yalvarırım dur."
" LARA! LARA, KALK!" Yataktan sıçradım ve ağlamaya başladım. Artık rüyalarıma girmeye başladı. Yine.
" İyi misin? Hadi akşam yemeği zamanı, misafir var bu arada." Yanımdan gelen sesle o tarafa döndüm. Karandı. Kafamı tamam anlamında salladım ve ayağa kalktım.
Hiç iyi değilim Karan...
" Çıkar mısın odadan?" dedim,bir şey demeden odadan çıkınca derin bir nefes alarak banyoya girdim.
O değilde kim gelmişti?
İşlerimi halledip üstümü giyindim ve odadan çıktım. Merdivenleri yavaş yavaş indim ve salona girdim.
Kafamı kaldırıp gelen kişilere baktım, Hüseyin bey ve karısı Zübeyde hanımdı.
Hassiktir.
" Lara?" Diyerek ayağa kalktı Zübeyde hanım, bir adım geriye gittim. Yutkundu ve Simay hanıma döndü ve, " Şey... biz önceden tanışıyoruzda."dedi, kaşlarımı çattım.
"Evet, Simay hanım izniniz olursa dışarı çıkabilir miyim?" Dedim Simay hanıma bakmayarak, neden mi dışarı çıkmak istiyorum? Çünkü, Zübeyde hanım Serdar'ın annesi, Hüseyin bey ise babası. Nasıl tanıdın diye sormayın hafızam kuvvetlidir ve hiç değişmemişler.
" Kızım, yemek yiyeceğiz birazdan. Serdar abinde gelsin başlarız." Kaan beyin dediği şeyle geri geri gitmeye başladım ki bir bedene çarptım.
" Geldim, başlayabiliriz değil mi Deniz?" Yutkundum ve arkamı döndüm. Serdardı, sırıtarak bakıyordu.
" Yaklaşma bana!" Diyerek 4 adım geriye gittim, Zübeyde hanıma dönüp. "Yemek için mi geldi buraya? Yoksa başka bir nedenle mi?" Diye sordum.
" Serdar bizim küçüklük arkadaşımız." Dedi Rüzgar bana sinirle bakarak, bense cevap olarak ;" Bir şerefsizin arkadaşıda şerefsizdir." Dedim.
"DÜZGÜN KONUŞ!" Diye bağırarak ayağa kalktı Selim, sırıttım ve, " Neden? Öyle değil misiniz? Hepiniz bu şerefsizin arkadaşısınız. Şu an ' Ne saçmalıyor bu?' Diyebilirsiniz ama şunu unutmayın biyolojik abi olan ama abi olamayan abiler. Bu dediklerinize pişman olacaksınız. Sizin hiç birinizi affetmeyeceğim. Ne yaşadığımı bile bilmeden ön yargılı yaklaşıyorsunuz. Benimde bir sabrım var ve sabrım taşarsa hiç iyi şeyler olmaz. Sizin götünüz fazla kalmış. İndirmesini bilirim." Dedim. Evet, dedim.
" Bana bak, bizimle düzgün konuş. Yalan mı? Sürtük değil misin?" Sinirle Umuta baktım ve, " Sürtük senin tek gecelik sevgililerindir, beni başkalarıyla sakın karıştırma ben Larayım ve bu dediklerinizin hepsini size yutturacağım." Diyerek salondan çıktım ve ayakkabımı giyinip evdende çıktım. Amaa çıkarken kapının üstünden anahtarıda aldım!
Yarın Mert ve Yiğit İstanbul'a gelecekti. Tek mutlu olduğum şey şu an bu.
Ağlamayacaktım, bu geri zekalılar yüzünden ağlarsam kendimi öldürürüm.
Ok.
Bok.
Yürüyordum, nereye gittiğimi bilemeden yürüyordum. Yollar çok ıssızdı. Amk kim yapar böyle bir yere ev? Ama bir sürü ev var.
(...)
"Hayat çok acımazsın değil mi?" dedim kediyi severken. Miyavlayınca gülümsedim.
" Kediyle mi konuşuyorsun?"arkamdan gelen sesle arkama döndüm, bu kim amk?
" Ben Ulaz." dedi gülümseyerek, elini uzatarak, gülümsedim ve, " Temas sevmiyorum. Lara, Lara Deniz."
Şu an sahilde kıyıların üstüne oturmuş kedi seviyordum neden geldi şimdi bu?
" Menmun oldum, ne yapıyorsun bu saatte burada?" Diye sordu yanıma oturarak. Omuz silkip, " Can sıkıntısı." dedim.
"Neden canın sıkkın?" Ona döndüm ve, " Dinlemek istiyeceğini sanmıyorum uzun hikaye." Dedim, kafasını iki yana sallayıp. " Dinlerim, anlat özel değilse." Dedi, anlatsam bence bir şey olmaz. Sadece karıştığım yerleri anlatabilirim.
...
Şuan ikimizde ağlıyorduk, Ulaz çok kafa dengi biriydi fakat anlattıklarım onuda üzmüştü. Ben size karıştığım yerleri anlatıcam dedim değil mi? Aptal ben, 4 yaşından başlayarak bu zamana kadar yaşadığım her şeyi anlattım. Serdar'ın olayı hariç...
"Lan bu nasıl bir hayat!? Benimde tek kız kuzenim var.Kendisinden nefret ediyorum, tam bir gerizekalı sürtük." Dediklerine göz devirdim ve, " Biyolojik abimler bile bana sürtük diyor. Hemde ne yaşadığımı bilmedikleri halde!" Diyerek ayağa kalktım.
" Neyse, ben gidiyorum. Zaten baya geç oldu görüşürüz." Tam gidecektim ki, " Lara, numaranı versene." Dedi, arkamı döndüm ve, " Tamam yaz 0579******" diyerek eve doğru yürümeye başladım.
(...)
" Bismillah." diyerek anahtarla kapıyı açtım, tam salonun önünden geçerken salonun ışığı açıldı.
" Neredeydin?!" Bütün abiler aynanda bağırınca sıçradım ve o tarafa döndüm.
" Sizene?" diyerek odaya çıktım.
Odanın önüne gelince direkt odaya girdim ve led ışıkları açıp giyinme odasına girdim.
Üstümü değiştirdim ve yatağa atlayıp kendimi uykunun kollarına bıraktım...
{}
NASILDI?
2. BÖLÜM SONRA HER ŞEY BAŞLAYACAK...
ASIL OLAYLAR 2 BÖLÜM SONRAAĞ
BU BÖLÜMLERDE NORMAL CLASS ŞEYLER OLACAK AMA 4.5 BÖLÜMLER! OF ÇOK İİLERRR
ULAZ?
KARAN?
RÜZGAR?
SELİM?
KUZEY?
SERDAR?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lara Deniz Korhan.
Fiksi Remaja|Karışan bebek klasiği.| | Yetimhane kurgusu.| Mutlu son, aşk. Lara Deniz, 10 yaşında yetimhaneye bırakılmıştı. Lara her zaman kırılgan, savaşçı bir kızdı. Her ne kadar kalbi ter termiz, saf olsada bir o kadarda intikam için yanıp tutuşuyordu. Lar...