Rhosin diyarı sonsuz baharın eşlik ettiği büyünün canlılara miras kaldığı gerçek üstü bir dünyadır. On büyük şeytanın zulmünden kurtulduğundan beri diyara huzur ve barış hükmetmektedir.
22 yaşındaki Helia Farewell babasının yasını tutarken bir yand...
Öncelikle sınava girecek herkese başarılar dilerim. Umarım her şey gönlünüzce olur
Kediciğin durumunu da söylemem gerekirse tek gözünü kurtardım, diğeri için çabalamaya devam ediyorum. Umarım onu da kurtarabilirim.
Uzun bir bölüm oldu. Bu bölüm hakkındaki görüşlerinizi gerçekten çok merak ediyor yorumlarınızı bekliyorum.
İyi okumalar...
———
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
———
Heyecandan yerimde duramıyordum.
"Biraz daha tavşan gibi zıplamaya devam edersen takılıp düşeceksin." dedi Akiel. Heyecanımın kaynağını biliyordu, bununla eğlenesi vardı da. Ama hevesimi kırmak istemediğinden normalden daha az dalga geçiyordu.
Üç aydır Ellary ve muhafızlarıyla savaşma eğitimindeydim. Kılıçta biraz ilerlediğimde odağımı arttırmam için ok atma eğitimleri de eklemişti ve benimle bu kadar yakından ilgilendiği için minnettardım. Ancak tüm bu süreçte hiç kendime ait bir kılıcım olmamıştı. Hep bana uygun olduğunu düşündüğümüz eğitim kılıçlarından kullanmış, o şekilde ilerlemiştik. Bu güne kadar... Beklediğim gün gelmiş, Sherana beni Thea çeliğinden dövdüğü kılıçlarımı göstermek için demir ocağına çağırmıştı.
Nihayet kendi kılıçlarım olacaktı, içimdeki çocuk çizgi film izlerken düşlediği hayallerine hiç olmadığı kadar yakındı. Defalarca izlediğim kılıç sahneleri, imrenerek baktığım şövalyeler, düellolar, korsanlar... Nihayet benim de kendime özgü bir kılıcım olacak, onunla kendi hikayemi yazacaktım.
Sherana'nın ocağında ayna yoktu, basamakları aceleyle ikişer ikişer indim. Yoğun eğitim sürecimde bir an için yol hiç bitmeyecek, bugünleri hiç göremeyecekmişim gibi hissetmiştim. Akiel heyecanıma yine güldü, bu konudaki aşırı hevesli hallerim hoşuna gidiyordu. Tıpkı Estella ile olan derslerimde soru sorarken çıkan şen şakrak sesim, aradığım cevapları dinlerken hayati bir andaymışımcasına dikkat kesilen zihnim, Rhiannon ile kızıl iplerimi keşfederken içinde adeta havai fişekler patlayan kalbim gibi...
Rhiannon hala beni geriyor olsa bile kızıl ipler konusunda cidden yardımcı olmaya çalışıyordu. Valdemar 'kötüye bir şey olmaz' sloganını haklı çıkarırcasına herkesin beklediğinden çok daha çabuk ayaklanmıştı. Açıkçası Alastir'in bir türlü iyileşmeyen bacağını gördükten sonra Druidlerin yeteneklerini vasat sanmıştım ancak iyileştirici güçler veren yadigarları olan druidler vardı ve harika işler çıkarıyorlardı. Alastir lanetli olduğu için onun iyileşme kapasitesi sınırlıydı, büyüler ona işlemiyordu. Kader'in armağanlarından mahrum diye adlandırdıkları mevzunun ne olduğunu böylelikle anlamıştım. Valdemar o ağır yaralara rağmen iki üç güne ayaklanmış, başımıza bela olmaya devam etmişti. Ancak aldığımız son haberlere göre Alastir'in durumu hiç iyiye gitmiyordu.
