~AŞKIN TESADÜFÜ ~

4. part 2 Erdemin anlatımıı

Saat sabahın 06.00 sıydı. Keremle beraber İlkyazın başında bekliyorduk. Hala hastanedeyiz. İlkyazı nedenini bilmediğimiz bir şekilde ilaçlarla sürekli uyutuyorlar. Sadece İlkyaz arada bir gözlerini açıyor ve "Eve gitmek istiyorum" diyordu. Sonra kodumun hemşireleri ilaç veriyorlardı ve İlkyaz yine uyuyordu. Elimi çeneme yasladım ve yavaşça gözlerimi kapadım.
Ama duyduğum sesle hızlıca gözlerimi tekrar açtım.

-Erdem...

Bitkin bir ses. Yardım ister bir ses.

-İlkyaz!Söyle seni dinliyorum
-Nolur götür beni buradan, yalvarıyorum,Eve götür beni
-Bekle seni eve götürcem.Sadece benle kal.... Hayır hayır hayır Aç gözlerini lütfen kapatma lütfen lütfen lütfen

İlkyaz yine ilaçlara yenildi. İlkyaz ilk defa benden bişey istemişti. Eee bizede bunu yapmak düşer tabiii.
Hızlı adımlarla Keremin yanına gittim ve kolunu dürttüm. Oda koltukta uyuyordu.

-Kerem piçi uyan
-Noluyo yA
-Uyan piç
-Uyandım ne var
-İlkyazı eve goturcez
-Erdem o ne demek Ve -Hayır hayır hayır Erdem Napıyosun?
-Serumunu söküyorum

Hızlıca serumunu kolundan söktüm canı acımış olacak ki kaşları çatıldı ama sonra düzeldi Kerem hızlıca eşyalarımızı toplayıp kapıyı kontrol etti ben de o sırada ilkyaz üşümesin diye ayağına çorap ve üstüne ince bir hırka giydirdim yavaşça ilkyazı kucağıma aldım ve keremin işareti ile hastane koridoruna çıktık etraftaki insanlar çok garip bakıyordu ama umurumda bile değildi şu anda tek isteğim ilkyazı eve götürüp yanına yatıp onu seyretmekti biz kerem'le hızlı hızlı yürürken ilkyaz gözlerini açtı.

-Erdem
-Efendim İlkyaz
-Teşekkür ederim

Kalanı aşağı inerek ona sırıttım ilkyaz bu sefer güvenle gözlerini kapadı kendini bana emanet etmiş ti
Kapıdan çıkacağımız sırada hastane danışması bize seslendi.

-Pardon ne yapıyorsunuz acaba?

Yavaşça arkamızı döndük danışma kucağımdaki ilkyazı görünce bağırmaya başladı.

- Siz ne yaptınız mı sanıyorsunuz! Hastayı hemen odasına götürün

Kerem bana baktı ve "Ben hallederim" dedi. Bana kapıyı açtı ve ben artık hastanenin bahçesindeydim hastanenin büyük Demir kapısına geldiğimde arkamı dönüp hastanenin kendisine baktım içimde korkunç bir his oluştu hastaneden çıkıp arabanın arka koltuğuna oturdum ilkyazı dizime yatırdım artık yapmamız gereken tek şey kerem'i beklemekti saate baktığımda saatin 10.30 olduğunu gördüm göz kapaklarım ağırlaştı ve bir anda kapandı uyandığımda kapının önündeydik evimizin kapısının önünde Kerem ilkyazı kucağımdan almaya çalışıyordu fakat vermedim onu kendi odama taşıdım ve yatağıma yatırdım ben de onun yanına yatmış olabilirim.Biraz onu seyrettim sonra tekrar uyudum