7. BÖLÜM: SIFIR NOKTASI

2.3K 141 217
                                    

12.05.2024 🦝

Satır aralarına yaptığınız yorumlar beni çok motive ediyor. O yüzden yapabildiğiniz kadar çok yorum yaparsanız hepsini okumayı çok isterim. <3

Özellikle bu bölüm için her cümle değer taşıyor:)))))))

Paylaştığınız içeriklere beni etiketlemeyi, Twitter'da #Rakun tagini kullanmayı unutmayın.

Oy vermeyi unutmayın!

Oy vermeyi unutmayın!

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

7. BÖLÜM: SIFIR NOKTASI

🎶 Lana Del Rey - Art Deco 🎶

🎶 David Kushner - Daylight 🎶

Sıfır noktası:

"Hiçbir gelişmenin kat edilmediği, her şeyin bir zamanlar nasılsa öyle olduğu evre,

Birinin ruhunuzu üzemeyeceği nokta."

Bir gün ölürseniz cesedinizin başında belirecek ilk kişi kimdir?

En sevdiğiniz...

Ceset oluşunuzun her saniyesini gören tek kişidir de muhtemelen.

Ancak benim cesetlerimin başında beliren benim rekabetimin, soluksuz koşu yarışımın, kıyıma çarpmasından korktuğum dalgaların ta kendisiydi. Arabamı henüz park etmiş, evimin kapısına yaklaşmıştım ki bir bekçi gibi mezarlarımın üstünde dikilen vücudunu görünce seslendim.

"Yelkıran?"

Gelmiş olduğumu rüzgarıyla hissetmişti çoktan. Ona seslenmemle birlikte irkilmedi, arkasına dahi dönmedi ve benim birkaç adımda yanında bitmemi bekledi.

"Bu cesetler sana mı ait Rakun?" diye sordu sakince, artık yan yana ölü toprağı izlerken. Zaten mezarlığımı görse ardına bakmadan koşup kaçmayacak bir tek o olurdu.

"Mezarlık benim, cesetleri tanımıyorum."

Bir süre daha elleri ceplerinde izledi toprağı. Ben de onun yanında dikilirken rüzgarının yüzüme çarpmasına izin verdim. Bunu hiçbir zaman sesli itiraf edemezdim ama dolambaçlarla dolu günümün ardından Yelkıran'ın rüzgârı beni sakinleştirmişti.

"Ölü bedenlerin kokusunu alıyor musun?" diye sordu bir kez daha söze girerek. Dün gece gördüğüm o rahatsız edici, anlamsız, gerçekleşmesi imkânsız rüya bir kez daha aklıma geldi. Kanın kokusunu alıyor musun Rakun, diye sormuştu bana. Sonra da beni öpmüştü. Sonra da bizi öldürmüştü.

"Rakun?" Omzunun üzerinden bakışlarını bana çevirdi cevap gelmeyince.

"Alıyorum," dedim bozuntuya vermemeye çalışarak. Derin bir nefes verdim aklımın iş birliğinden sıyrılmak için. "Anısını yitirmiş ten kokuları gibi... Burnuma batıyor."

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: May 12 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

RAKUNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin