Mutlu sonlar bize uğrar mıydı? Peki ya masallar? Masalda gibi hissedebilir miydik kendimizi? Peki peki, masallarda da katiller var mıydı? Masallarda da kötüler cadılar yerine anne babamız mıydı?
***
"Aldırma," Kaşlarımı çatarak baktım bu sefer gözle...
Selaam! Bu bölüm pazar gelecekti, ama baktım hazır yazılmış bir şekilde duruyor. Dedim ki yayınlayayım bari...
Çünkü, neden olmasın?
Bu sefer yeni bölüm gelmesi için en az 120 oy, 70 yorum ve en az 3 takip...😘
Keyifli okumalar!!
‼️OY VERMEYİ, YORUM YAPMAYI VE TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN ‼️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kafama donmuş bir bıçak sokmuşlar gibi ağrıyordu başım. Akşam yaptıklarım hayal meyal hafızamdaydı. Gözlerimi araladım ağır ağır.
Çıplaktım. Çırılçıplaktım. İç çamaşırlarım bile yokru üzerimde. Üzerimde tek bir şey vardı. O da Savaş Karahanlı'nın başı. Savaş'ta çıplaktı. İkimizde çırılçıplak bir şekilde yatıyorduk. Ben kafamı yastığa koymuş yatarken o çıplak karnımı kendine yastık edinmişti.
Uyandığımı hisseden Savaş gözlerini açtı ve göz göze geldik.
"Biz akşam çok ileri gittik değil mi? Ben sarhoş olup rezil falan da oldum heralde?" Dudaklarının kenarı yukarı kıvrılırken gözlerine şehvet oturdu.
"Unuttun mu? Hâlbuki unutmayacağına emindim."
"Unutmadım ama tam anlamıyla da hatırlamıyorum." Bir anda kafasını kaldırdı. Hatta yatakta tamamen doğruldu ve üzerime çıktı. Kendini tamamen bırakmadan önce dudaklarını ıslattı.
"O zaman hatırlatayım değil mi? Hem pozisyon da uygun." Dudaklarıma atıldı başka bir şey demeden. Kalbim heyecan ile atarken aynı zamanda tutku bedenimi yoğun bir şekilde ele geçirmişti. Dilini dudaklarımdan içeri yollarken ellerini ustalıkla vajinamda gezdiriyordu. Kalbim göğüs kafesimi kırıp dışarı çıkmak istercesine hızlı atıyordu.
"Hızlı," dedim fısıldayarak. Dediğimi yaptı ve hızlandı hareketleri.
Bir saat süren seksin ardından giyinerek mutfağa geçtik.
"Savaş," dedim tezgaha dönük bir şekilde kahvaltılık hazırlayan Savaş'a. Beni oturtmuştu sandalyeye ve bekle demişti. Yorulmayaymışım.
"Söyle yavrum."
"Biz korunmadık." Hareketleri duraksadı.
"Ee? Sorun ne?"
"Şey..." Ne diyecektim Allah aşkına. Bana döndü ve kalçasını tezgaha yasladı.
"Hamile kalmaktan mı korkuyorsun? Bundan korkuyorsan bu korkun çok saçma çünkü hamile kalırsan yanında olurum. Kendi çocuğum olmamasına rağmen Deniz ve Güneş'i kabul ettim. Yine olsa yine ederim. Bu yüzden hamile kalman sorun değil." Başımı salladım ve gülümsedim. O da tezgaha döndü ve iki tane kahvaltılık dolu tabak ile geldi masaya. Tabakları bıraktı ve teezgaha bıraktığı iki kupa bardağında kahveyi getirdi ve tam karşıma oturdu.
