GÜZ SESİ

Giriş

Giriş ☺

En sevdiğim insan topluluğu okuyucularım ❤☺

Yeni bir kitapla karşınızdayım umarım bu kitabımın  beğenir destek olursunuz..

Multimedia : Zümra

"Heyecanlı mısın abla ? Bak sakin ol , sadece verip geleceksin eğer fincanlardaki kahve tepsiye dökülürse hiç bozuntuya verme  panik yok tamam mı ?!"

Zoraki görücü usulü evliliğimin gerçekleşmesine şimdilik sadece  tepsinin içinde ki kahvelere kalmıştı .

Çoğu arkadaşım sevdikleri adamla benden önce evlenmişti  .

Arkadaşlarım  evlilik sürecine kadar ki yaşadıklarını anlatırken kendimi peri masalın içinde bulur ,  evliliğimi heyecanla beklerdim . Hatta o kadar hayal kurardım ki benim kocam bana özel olması gerekir der ben kurgulayıp onunla ilgili hayali anılar yaşardım öyle kendimi kaptırırdım ki kocamın kişilik özelliklerini , dış görünüşü , en sevdiği yemekleri , en sevdiği rengi  herşeyi düşünmüştüm.

Sadece o kişinin karşıma çıkması gerekiyordu .

Ne var ki o kişi  karşıma çıkmamıştı .

Mesela

Kişilik olarak biraz ukala ama kibar ve  sempatik olduğunu hayal etmiştim .

Siyah hafif dalgalı , şekil vermesede kusursuz gözüken saçları , şekilli kaş ve dudakları , saçları gibi siyah gözleri uzun kiprikleri ve yüz hatları hem keskin hemde kusursuz.  Boy olarak da herhalde ben onun omzuna falan geliyor olurdum .

En sevdiği yemek  makarna olurdu herhalde çünkü yemek konusunda tek yapabildiğim şey O ,haliyle onu sevmesi gerekir değil mi ?! .

En sevdiği renk sanırım siyah , çünkü asilliğin temsili olarak gördüğü herşeyi kendine yakıştıyor.

"Abla !" 

Evet hayallarimde bile ona bu kadar uzakken  ,   sizce karşılaşmam mümkün mü ?!

Zaten şuan hayali kocamı beklemeden yapacağım evliliğin ilk adımlarını atıyordum .

Amacım hayatım boyunca annemin hep utanç duyduğu bir evlat olarak ilk defa onun istediği sevdiği gurur duyduğu bir evlat olabilmekti . İçimdeki vicdan azabını bir şekilde azaltıyordum işte .

Anneme istediği kişiyle evleneceğimi söylediğimdeki gözündeki mutluluğu kalbimin en derinlerinde hissetmiştim .

Belki de hayatım boyunca annemi ilk defa mutlu etmiş ve doğru bir karar vermiştim .

Annemin mutluluğu doğru bir karar olmalıydı değil mi ? Bu karar hayatıma bedel olsa bile ?!

Kafamdaki bu düşünceleri uzaklaştırıp kardeşime döndüm .

"Seninle uğraşacak havamda değilim Şeyma ve bana böyle davranmayı kes !" benden iki yaş küçük herşeyi biliyorum havasında ki kardeşimin şimdiki hareketleri sinirimi bozuyordu.

Aslında onunlayken hiç sıkılmazdım , sürekli gülüp eğlenirdik , birbirimize de oldukça bağlıydık , ama şuan ondan bu evden  ayrılacağım düşüncesi ve bu hareketleri ona iyi davranmamı engelliyordu .

Her ne kadar üvey olsak bile herşey çok iyiydi ama böyle bir günde heycanlı olamazdı ...

Cevap beklemeden tezgahın üstünden tepside ki kahveleri  alıp içeri ağır adımlarla götürmeye başladım , sanki ne kadar geç götürürsem o kadar daha özgürdüm .