Cam Kırıkları Can Kırıkları

KORKUNUN KOKUSU

Bölüm müzikleri:
Sakladığın bir şeyler var ~debudliman
Fırtınadayım~ Mabel Matiz
Ölümle yaşam arasında ~ mavi gri, Ahmet hatipoğlu
Robabeh Jan ~farid farjad

"kabuslar her zaman gerçek olur küçük kız yeter ki sen korkmaya devam et"

Korkuyor muydum?
Korkuyordum.
Neyden korkuyordum ki ben?
Çocukluğumu çalmış şimdi güçsüz çelimsiz bir heriften mi?
Ben o eski kız çocuğu muydum?
Değildim .
Ve o da eski ,güçlü görünen ama zayıf herif değildi .
Ne olmuştu sanki; sadece insanlara güvenemiyordum artık , sevdiklerimin beni terkedip gideceklerinden ölümüne korkup sonra beni zaten hiç sevmediklerini bana zaten hiç gelmediklerini anımsıyordum . Yada kendimin canavar olduğunu bildiğimden karanlığı arzuluyordum, insanların bana dokunmasından iğreniyordum ne vardı sanki...

Çocukluğum vardı. Çocukluğum var olmalıydı.
Babama sarılabilmeliydim ben annem beni öpebilmeliydi , daha küçük bir kız çocuğuna ailesi böyle iğrenerek bakmamalıydı. Bir çocuk bir çocuğa çok kirlisin dememeliydi mesela, temizken.
Küçük kız ellerini parçalarcasına yıkamamalıydı
Yağmurun onu temizlemesini beklememeliydi yada annesinin ona birkez olsun gülümsemesini .
Çok kaybetmiştim. Çok şey vardı susmaktan nefret edip ölümüne susmak isteyeceğim.
Ben zaten bir hiçken yok olmayı dileyeceğim çok şeyim vardı benim .

"Hoş geldin"
Hoş geldin küçük kız , bilirsin tilki döner dolaşır geleceği yer yine kürkçü dükkanı .
Hoş geldin karanlığına , birdaha asla temizlenemeyeceğin yere hoş geldin.
"Hoş bulmadım."
Sırıtarak bakan şerefsize yumruğumu indirmek istesem de onu itleyip kendime hakim olmayı başardım ve içeri girdim.
Ellerin titriyor .
Şaka yapıyorsun.
Yok lan harbi
Kes sesini
"Anneanne"
Sesin titriyor.
Sanane
"Efendim kızım"
"Bu herif'in burada ne işi var ?!"
"Misafirimiz kızım tanımadın mı? Hani eski oturduğunuz yerde komşunuzdu Recep amcan sen çok severdin hani"
Çok severdim ben aynen ben çok severdim.evet çok severdim Karanlıkta karıncalarla örümceklerle bırakılmayı , ıslak havlularla kemerlerle dövülmeyi, kollarımın her yerindeki delikleri ,
yada...
Yada İşte Severdim Ben Herşeyi ölümü bile.
Sevmişim öylesine.
"Tanıdım "
Tanımaz olaydım.
"Öpsene kızım Recep amcanın elini"
Yapma nenem bari sen yapma..
"Yok ben hastayım bulaşmasın misafire"
Sen gitmeyecek miydin zaten yanına ,seni yormamak için ayağına gelmiş şükret işte .
Kendimi hazır hissettiğim zaman gidecektim.
Kandırma kendini .

"Tamam o zaman hadi masaya geçelim yemekler hazır "
Aynı ortamda mı bulunacaksınız? Aynı nefesi soluyarak?
Midem bulandı ve yüzümü ekşittim.
"Siz geçin ben ekmekleri kesip geliyorum"
Mutfağa geçtim ve suyu açtım elimi neredeyse yolunmaktan azın azı kalmış saçlarıma geçirdim ve çekiştirmeye başladım.
Ne yapacağım?
Hâreyi ara
İyi fikir.Telefonum nerede?
İçerde unuttum
Ben böyle işin ...
Tamam sakin yapabilirsin bunu
Ekmekleri doğramaya başladım
Elin titrerken ekmek kesmen ne kadar etik?
Peki sen neden şuan buna sevinmek yerine bana bunu hatırlatıyorsun?
Çünkü pişmanlıklarınla ölmeni istemiyorum.
Pişmanlığım kalmadan ölmem için içerideki kişiyi ve diğerlerini üzerinde giysileriyle benzin döküp yakmam küllerini de denize atmam gerek . Ne dersin?
Arada senden korkuyorum.
Haklısın.Bende gözümün kararmasından yolun ortasında sinir krizi geçirip insanlara saldırmaktan korkuyorum. Kendimden korkuyorum. Bu yüzden toplum içerisinde benimle konuşma mümkünse çünkü kavgasız gürültüsüz bitmeyen konuşmamız yok.
Aşıksın sen bence bana
Ne demezsin.
Ekmekleri kesmeyi bıraktım ,sepete koydum ve elime aldım.
Tükürsek mi ekmeğe
Nimet bu nimet ! İmansız putperest!
Tamam be!
Salondan içeri yüzümde kocaman bir gülümsemeyle girdim ve yerime oturdum.
Şey bu Karşında oturuyor
Vay anasını ciddi misin ?
Neden bütün stresini benden çıkarıyorsun
Hakediyorsun kabul et.
Kabul etmezsem?
Yalan söylemek senin için kolay tabiki şaşırmam.