Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...............
"Bana nerede olduğunu açıklamak ister misin? Yoksa adamlarımdan seni tekrar takip etmeye başlamalarını mı istemeliyim?" L, sen eve girerken siyah deri sandalyesinde oturmuş, pastasından bir çatal alırken ciddi bir ses tonu ile söyledi.
Eve girer girmez tekrar aynı konuları konuştuğunda artık bıkmıştın. "Ah, Tanrı aşkına çok fazla abartıyorsun!"
Cevabınız üzerine L'nin gözleri hafifçe kısıldı, yüzünden küçük bir rahatsızlık ifadesi geçti ve bunu rahatsız edici -biraz da gerici- bir sırıtmanın arkasına sakladı. Sinirle bir nefes verip yüzüne mimiksiz bir şekilde baktı. "Abartıyor muyum?! Sen gözümün önünden kaybolduğunda senin için ne kadar endişelendiğimi biliyorsun! Ve sen... Ah çok dikkatsizsin! Bir şey olucak diye korkuyorum. Kira hala dışarda olduğu sürece korkmakta haklıyım!"
"Bana hiçbir şey olmayacak. Senin adamların tarafından takip edilmek istemiyorum yine! Bu çok rahatsız edici!"
L yavaşça kıkırdayarak sana yaklaşıyor ve yüzünüzdeki bir tutam saçı nazikçe fırçalamak için uzanıyor. Bilgisayar ekranına baktığı ve az uyduğu için gözlerinin altında oluşan mor halkalar onun aurasını daha korktucu bir hale getiriyordu. "Aşkım, seni güvende tutmak için her şeyi yaparım. Bunu biliyorsun. Her şeyi."
L daha da yaklaşıyor, durumunu fısıldarken dudakları kulağınızın üzerinde gölgeleniyor, sesinden tüylerinizi ürperten bir sahiplenme duygusu damlıyor. Sıcak nefesi kulağınızın üzerinde cildinizi yakıp geçerken gözlerine bakmaya cesaret dahi edemiyordunuz. "Yanımdan uzun süre ayrılmayacağına dair bana söz vermelisin. Yoksa....
