Bölüm 9:Acı Geçmez

4.5K 261 55
                                    

"Çünkü hayat olduğu gibidir,
olması gerektiği gibi değil."

Gülşen-Yıkım Kararı

İyi okumalar Koruyucu Melekler!

Bölüm 9:Acı Geçmez

Milan

İlk defa hissettiğim bu duygu...

Ürkekçe dokundurduğum dudaklarım gözlerimi açtıktan hemen sonra istemsizce çekildi Kamerin dudaklarından.

Kamerin gözleri kocaman açılmıştı,benim bir şey söylememi bekliyor gibiydi.Ama ağzım düğüm düğüm olmuştu,vücudum kas katı kesilmişti.İlk defa hissettiğim bu duygu,bana hiç iyi gelmemişti..

Kamerle aramızda olan ufak bir mesafe, Kamerin elini başıma götürüp beni göğsüne bastırmasıyla kapanmıştı.Başım tam kalbinin üzerindeydi.Eliyle saçımı okşayınca ne kadar kızıp bağırmak istesem de yapamadım.Bu anı bozmak,istemedim.

Bir süre böyle durunca vücudum titremeye başladı.Büyük ihtimal soğuktandı.Yani başka ne olabilirdi ki.

Kamer yavaşça geriye çekilince hızlıca geriye çekildim ve başımı dikleştirdim.

"Uzun bir veda oldu galiba" dedim birden.

Kamer gülümsedi.Hafif çıkmış kumral rengi sakallarıyla gamzesi bir çukur oluşturdu yanağında.Güzel bir çukur.

"Veda olmasını istemezdim sen bana yeni gelmişken ama.." dedi ve ellerini pantolonunun cebine sıkıştırdı.

Ardından devam etti "Gitmek zorundayım,amcama borçluyum." dedi.

Gitme diyecek halim yoktu değil mi.

Tabi ki,ne hakla diyebilirdim ki.

Bir şey demek gelmiyordu içimden,Kamer ise gözlerimin içine bakıyordu bir şeyler söylemem için.

Ama ben buyum,duygusuzum.

Hissediyorum.

Ama...

Daha fazla düşünmeye dayanamıcaktım,arkamı dönmeye yeltenirken Kamer "Bir şey söylemek istemiyor musun?" dedi.

Yapma bunu işte,söyleyebilsem söylerdim değil mi...

"Hayır sen ne duymak isterdin ki?" dedim arkam dönükken.

"Yüzünü bana dönüp gitme demeni isterdim." dedi kısık sesiyle.

Ağlamaklı olan gözlerimi elimle ovuşturup yüzüme sahte gülümsememi yerleştirdim.

Ona doğru döndüğümde gözlerine bakmamaya özen göstererek "Öyle bir şey demiceğimi biliyosun Kamer,beni benden bile daha çok tanıdığını söylemiştin" dedim yere bakarak.

"Evet tanıyorum ve şuan neden gözlerime değil de yere bakarak konuştuğunu biliyorum Melek." dedi.

Melek kadar taş düşsün başına(!)

"Nedeni yok sadece üşüdüm" dedim ellerimi kollarıma sararak.

Hala yere bakıyorken birden elinde ki ceketini benim omuzlarıma koyduğunu gördüm.İtiraz etmeye çalışsam da izin vermedi ve ellerini omuzlarıma yerleştirdi.Elleri hareket etmemi engellerken gözlerimi yerden kaldırıp gözlerinle birleştirdim,sinirle gözlerine bakarken ellerinin ağırlığını hafifçe çekti ve tek elini yanağıma koydu.

Koruyucu Melek Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin