CHAPTER I
'Room 201
Room 201
Room 201
Room 201
"Where banda ba this?" nagaalala kong pabulong na sinabi sa aking sarili.
Hindi ko mahanap yung room ko, ang laki laki ng unibersidad na toh ang alam ko lang eh sa College of Business Administration and Accountancy yung building ko.
While walking around nakita ko yung tatlong babaeng nagtatawanan sa hallway, magtatanong nalang ako hindi pa naman namamatay si Magtanong eh.
I practice what I'm going to ask since nahihiya talaga ako. "Hello, pwede magtanong kung asan yung room 201?"
And my goodness gumaan yung loob ko nung ngumiti yung katulad ko na maranao sa akin sabay sabing "Sa second floor tapos pa right, yun ang unang room na makikita mo pagliko mo."
"Thank you po." Sabi ko while smiling.
Nakakagaan sa loob na sa napakalaking unibersidad na ito at nasa christian area ito, masaya ako na may mga katulad ko ng relihyon dito.
I am a maranao girl living in Iligan City since the Marawi Siege noong May 2017. Nanirahan na kami dito sa Iligan ng family ko.
Of course mahirap syempre. Marangya ang buhay namin sa Marawi noon tas biglang nahulog kami sa zero. But not literally zero since nakakain naman kami ng tatlong beses sa isang araw, nakapag aral pa nga ako sa private school for 5 years.
But ngayon I am here sa dream university ko but not in my dream course. Gusto ko mag accountancy but nahulog ako sa Business Marketing pero go nalang, sayang din opportunity sa pagpasok sa university na toh, I will shift nalang and enjoy my life sa course na toh while I'm here.
Pagpasok ko is syempre lahat ng tingin na sayo, yung tipong kinikilatis ka what kind of a person are you. Syempre, first day so tahimik muna tayo.
"You are?" Tanong sa akin ng I think teacher ko toh, malamang naman girl, siya lang nakatayo sa front fa ing my classmates eh.
"Uhm, I am Hanaya Ayesha Amer po." Kinumpleto ko na uyy, baka sabihin pa ng teacher ko tinanong ko kung sino bakit apilyedo lang yung sinabi, mahaba talaga pangalan ko pasensya na.
"Ohh, ngayon ka lang papasok?" Tanong niya then tumingin sa mga classmates ko. "Nakapag meet na ba tayo last week?" Sumagot naman ng 'oo' yung mga classmates ko. "So wala ka last week? Kasi sa record ko wala ka."
"Uh yes po since bago lang po ako nakareceive ng email noong isang araw po ma'am." Sagot ko sakanya.
"Ah okay. You may sit with your classmates." Umupo ako kahit saan basta makaupo, napagod din ako kakaikot. "So I am planning on arranging your seat by surenames, inshort we will have a seat plan. Para mamemorize ko kayo agad." Sabi niya at pinatayo muna kaming lahat.
Of course, since pabida apilyedo ko nasa unahan ako and isa rin ako sa mauunang mag introduce yourself, may ganto pa pala sa college? Akala ko wala na.
"Good morning everyone. I am Hanaya Ayesha Amer, you can call me Hana." Pagpapakilala ko.
Nang matapos ang introduce yourself ng lahat ay nag lunch time na, syempre yun lang muna daw kasi di pa daw ready yung mga ituturo ni ma'am so next week siya magstart.
While walking papunta sa food court, nahihiya talaga ako kasi wala akong kasama. When I enter sa food court I saw this familiar figure but did not mind it, ayoko mapahiya noh, kayo nalang. Dalawa sila actually but yung isa lang yung familiar, the guy na nakatingin sa akin is di ko kilala but kinikilala ako, but I must say na gwapo siya.
Tumingin tingin ako ng makakain ko. Lahat masarap, gusto ko itry lahat but ayoko naman ma bankrupt agad. I decided to eat nalang anything na pwede ko makain. After ko makabili naghanap na ako ng table ko, then sa tapat na table ako ng dalawa nagpunta since yun yung may malaking space.
If I were to describe our food court you need to eat patayo, walang chair kaya mae’exercise ka while kumakain, char lang. So yeah patayo while kumakain, then pahaba yung table, menaing kahit sino pwede kumain, di mo pwede solohin ano ka anak ng presidente ng school?
While eating may pumasok sa entrance ng food court na kilala ko, si Faisah. Lumapit si Jalillah sa dalawang guy kanina then doon ko lang din na realize na yung familiar guy is kilala ko talaga kasi kahit papaano close kami. Syempre hindi ako lumapit agad sakanila but nakita ako ni Jalillah.
“Hana!” Excited niyang sabi. “Hala, nandito ka pala.”
“Ikaw rin pala nandito ka, ba’t nandito ka? Sure ka na dito ka?” Biro ko sakanya tas tumawa lang siya.
Tumingin sa amin yung guy at tumawa. “Luh, natipon ulit tayong mga bobo.” Biro niya.
“Ikaw lang bobo samin.” Sabi ko kay Hamid. Tinignan ko yung kasama niyang guy. Gwapo talaga siya. Then naremember ko kaya pala siya tingin ng tingin, nagkita na kami once nung nag enroll ako. This is unexpected. Nag signal ako kay Hamid na ipakilala niya kasama niya mukhang na o’OP na.
“Ah guys, si Bukharri nga pala.” Pakilala nito sa kaibigan niya.
Dumango naman ito sabay sabing. “Harri nalang.”
Dumango dango naman ako at tumingin nalang kay Hamid. Nagkwentuhan kami pero hindi rin nagtagal kasi may mga pasok pa kami.
After school, pauwi na ako di mawala sa isip ko yung guy kanina. Harri? Oh no, ayoko magkacrush sakanya, lalo na't close sila ni Hamid. Ayoko!

YOU ARE READING
Kurisa
RomanceKurisa isa a maranao word means "destiny". This is a story about a maranao couple who faces challenges and doubting if they are really "Kurisa". Short Story