veiled affection, tk

12 & doce

slm asklarım 😻😻

MEDYAYI BAHSİ GEÇTİĞİ AN OYNATMAYA BAŞLAYABİLİRSİNİZZZ

&&

Gözüm bir yandan öğretmenler otobüsünün oralarda Taehyung'u arıyordu.

Ta ki, onun kendi otobüsüme bindiğini görene kadar...

O kadar şaşırmıştım ki, o kalabalığın ortasında elimdeki çantayla kalakalmıştım. Nasıl yani, neden?

Zaten gergindim sınıftaki bir sürü kişiyle aynı otobüste olacağım için, bay Kim'in geleceğini kalbim kaldırmazdı. O kadar uzun yolculukta heyecandan net rezil olurdum. Ben sessizce benim varlığımı fark etmemiş olan bay Kim'i izlerken, yanımdan benden yaşça küçük olduklarını anladığım bir kız grubu geçti.

"A-a? Bay yakışıklı Kim, neden öğretmenler otobüsünde değil?" Benimle beraber bay Kim'in üstünde başka bakışların da olduğunu fark etmiştim o an. Bu beni sinirlendirmişti, üstelik ona "Yakışıklı" demesi...

Yakışıklıysa yakışıklı, size ne amına koyayım!

Diğeri ise cevap verdi.

"Kızım duymadın mı, otobüste yer kalmamış bu çekiği de öğrenciler otobüsüne postalamışlar."

İtici bir gülüş ile dediklerini tamamlandığında çok sinirlenmiştim. Hatta, bana çekik demelerinden bile daha çok.

Bay Kim... Aynı otobüste olacaktık. Bu bile heyecanlanmamı sağlamıştı, halbuki daha bir kaç gün önce Hoseok'un demesiyle neredeyse kucağına çıkacaktım.

Tanrım... Neredeyse kucağına çıkacaktım, çok heyecanlanıyordum aklıma geldikçe. Fakat böyle -benim için büyük denebilecek- bir şey yaşamamıza rağmen onunla aynı arabada olmak bile kalbimi hızlandırıyordu. Fark ettim ki, küçük veya büyük Kim Taehyung hakkında her şey kanımın daha hızlı pompalanmasını sağlıyor.

Toplam 6 saat bir yolculuk olacaktı. Bu yolculuğun 4 saatinde aynı arabada, kalan 2 saatinde ise aynı gemide olacaktık. Bu beni çok fazla strese sokuyor, bir yandan da "Acaba nasıl geçecek?" düşüncesinin aklımı karıştırmasına sebep oluyordu.

Yaklaşık 10-12 öğrenciyi saymazsak baş başa olacaktık ve iyi bir motivasyonum vardı ki Nicholas'lar burada değildi. Onlar olduğunda yargılanma korkusuyla elim ayağıma karışıyor işleri berbat ediyordum, olmadıkları için fazla rezil olmayacağımı düşünmüştüm.

O kızlara ters bir bakış atarak, ben de elimdeki küçük çantayla otobüse doğru ilerledim. Okulumuz varlıklı bir okul olduğundan otobüsler de oldukça büyük ve lüks gözüküyordu.

Gerçi şaşırdığım bir nokta vardı, bu okulun otobüsle uğraşacağını düşünmezdim.

Uçakla giderler, bu yüzden sadece zengin olan öğrenciler gezilerden faydalanabilirdi. Burslu olanları hiç bir zaman tam olarak düşünmemişlerdi.

O an yine aklıma Taehyung geldi. Tabii ya, son anda o devralmıştı bu geziyi. Sonra ise her şeyi kendi kurallarına göre düzenlemişti, benim gibilerin de gelebilmesi için...

Bir an umutlanmıştım, benim için olabilir mi diye. Çünkü bu; okulda gideceğim ikinci gezi olacaktı ve ilk gezide bile o uçak parasına dünyalar kadar para verdiğimizi, babamın da bunu yüzüme vurarak bana vicdan azabı çektirdiğini çok iyi hatırlıyorum. Şimdi sadece kendi harçlıklarımla bile kolayca gidebilmemin sebebi de Taehyung'du. Fazla alınan parayı çokça kısmış, daha doğal ve samimi bir gezi düzenlemişti.