Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ozrdılrm anayasa bıdayapmcm. 😔🫶🏻
&&
Arkamda duyduğum o gür ses...
Hızlıca arkamı döndüğümde yüzüm o büyük bedenle karşılaştı. İlk başta fazlaca ürktüm çünkü hiç beklemiyordum, sonra sözleri aklıma geldi...
Ne?
Bir saniye ne?
Eskiz defterini o mu hediye etmişti yani, inanamıyordum. Ben arkamı dönüp ona büyük gözlerimle şaşkın bakışlar atarken, o ise adını yeni öğrendiğim kıza, Olivia'ya hafif kaşları çatık şekilde bakıyordu.
"Olivia, nasıl anlaştık biz seninle? Biraz daha sonra gelseydim söyleyecektin hediyenin kimden olduğunu... Tch, tch, tch."
"Ama bay Kim! Bir saniye düşünün, sonuçta kimden geldiğini söylemedim. Lütfen, bakın... Sözlülerin yüz girilmesine çok ihtiyacım var, bir önceki hoca sınavları çok zor yapıyordu! Yirmi aldım hocam, lütfen."
Hızlıca, tek nefeste, sonuna kadar yüz mimiklerini ve ellerini kullanarak söylediği bu upuzun kelimeler sonunda bay Kim derince bir nefes aldı.
"Tamam, yüz gireceğim sözlülerini. Oldu mu, susacak mısın?"
Olivia ise memnun bir gülümsemeyle başını salladı. Sonrasında üçümüz arasında kısa bir sessizlik oluşunca, bay Kim kaşıyla Olivia'ya gitmesini işaret etti. Biraz gerildim, her ne kadar kantinde olsak ve etrafımızda bir sürü öğrenci ve öğretmen olmasına rağmen yalnız kalacaktık sonuçta.
"Ah, anladım, kendinizi affettirmeye çalışac-"
"Olivia!"
Cidden iyi bir tahmin yapmıştım, Olivia'nın ağzında bakla ıslanmıyordu. Başka iyi tahmin yapanlar ise Hoseok ve Jimin hyungtu. Sanırım cidden defteri kendini affettirmek için vermişti.
Olivia, bay Kim'in sesli ve kesin uyarısıyla hızlıca kantini terk etmişti. Ben ise Olivia'nın bu hareketine karşı gülümsemiştim.
Sanırım gülümserken biraz da dişlerim ortaya çıkmıştı, dişlek olmayı hiç sevmiyordum... Üstelik bu gülüşüm sonrasına bay Kim gözünü hiç kırpmadan, hiç bir şey demeden, saniyeler boyunca dudağıma odaklı olarak bana bakınca biraz utanmıştım. Sanırım çirkin gözüküyordum, ben de gözümü dudağıma getirmeye çalışarak refleks olarak elimle ağzımı kapattım. Sonra bay Kim bir büyüden arınmış gibi gözlerini kırpıştırdı, elim sanırım odağını bozmuştu.
Bir kaç adım daha bana yaklaşarak, hiç bir şey demeden elini yüzüme doğru getiriyordu ki, korkarak kendimi bir adım geriye çektim. İstemeden olmuştu, duraksadı fakat pes etmedi. Benim geri çekildiğim kadar bana yaklaştı ve zaten indirmediği kolunu daha da dudağıma yaklaştırdı.
