ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΝΟΧΕΣ

ένα

Ζαλισμένος τρέχω κι όλο σε γυρεύω

Στην αγκαλιά μου σε βαστώ,

κι όλο από κάτω σε μαζεύω.

Την άμμο ψηλαφίζω, μα ούτε εκεί σε βρίσκω

Σε ποια φωτιά μου κρύφτηκες, με τον Κόσμο να τη σβήσω.

Σε ποια τσιγάρα και καπνό

σε ποια κιθάρα αντάμα

Από ποτήρι με πιοτό

πο ποιας μάγισσας κατάρα.

Είναι η μέρα σου ζεστή

κι ειν ΄η νύχτα φλογερή.

Ήρθε η άνοιξη μου μοναχή

έκατσε ήρεμη, στου ονείρου την αυλή.

Οι οθόνες των ματιών μου ραγισμένες

τω χεριών μου οι ακτίνες σακατεμένες

οι λέξεις μου στα ταβάνια κρεμασμένες

και στα χώματα ποδοπατημένες.

Πως μου πήρες το γαλάζιο απ'τη καρδιά;

και του έρωτα το χρώμα μέσα απ'τη ματιά;

Είναι μάλλον το αίμα μου γλυκό

και της ψυχής μου το τσιγάρο τρυφερό.

Μα γιατί δεν με παίρνεις από δω;

Έμενα, που ξέρεις πως έχω χορτάσει καημό;

ΜΚ