ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΝΟΧΕΣ

ανθομαλλούσα

Αχ τι μου κάνεις γλυκιά ανθομαλλούσα

που στους φίλους μου όλο για σένανε μιλούσα.

Μάτια και μαλλί, πού'χες αμυγδαλί

Αχ πόσο σκούρα μού'χεις κάνει τη ζωή.

Πόσο κλαις και δεν μιλάς

κάποια πράγματα για σένα δεν τα συζητάς.

Μαγεμένη από έρωτα παραπατάς

η μοναξιά σου σε κάνει να παραμιλάς.

Αχ τι μου ξετέλεψες γλυκιά ανθομαλλούσα

που σαν μαρμαρωμένος την ομορφιά σου κοιτούσα

και σαν νήπιο την αγκάλια σου ζητούσα

Αχ πως με' κανες και φιλιά παρασιτούσα.

Α και να μουν αεράκι

τις μπούκλες των μαλλιών σου να φυσά

Α και να μουνα νεράκι

πάνω στο κορμί σου να βραχώ

Σα το θαλασσινό νερό.

Αχ τι μου κανες γλυκιά ανθομαλλούσα

που όταν σ' έβλεπα γελούσα

Αχ ανθομαλλούσα πού 'χες μάτια αμυγδαλί

Αχ και να 'μουν γιασεμί, να με βάνεις πα στ' αυτί.

ΜΚ