ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΝΟΧΕΣ

2. βρε Γαρυφαλλιά

Σε κανα σοκάκι τσίπουρο θα πίνω

με αδερφούς το λίγο παρόν θα στύβω

δε σε σκέφτομαι πλέον βρε Γαρυφαλλιά

μα έτσι και σε δω θα μου κόψεις τη λαλιά.

Παιδιά πετάξτε μου το μπαγλαμά

Να πούμε πως - πλέον - κανείς εδω δε τραγουδά

Ίντα γυρεύεις δω, σε τούτη τη γωνιά;

Πάλι μπροστά σου μοιάζω μια σταλιά.

Σήκω φύγε σε παρακαλώ

μη με κάνεις να σου πω

πως δε σταμάτησα να σ' αγαπώ

και πως μια ζωή σε καρτερώ.

Παιδιά ελάτε πάρτε με από δω

Άλλο δεν αντέχω να πονώ

Δάκρυ να γίνομαι, στα μάγουλα της να κυλώ

Τα βρεγμένα χείλη της, στα δικά μου να προσμονώ.

Αλοίμονο σ' αυτά τα χείλη τα νωπά

Που σαν σπίρτο μου έβαζαν φωτιά

Σαν τη καύτρα του τσιγάρου μου έκαναν ζημιά

που το δέρμα μου τσουρούφλιζαν γλυκά.

Τσιγάρο για σένα έγινα

Πάμπολλες φορές

Ποτέ μου δεν έσβηνα

Φύσα με σα χθες.

ΜΚ