ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΝΟΧΕΣ

Μια Ζωή Ενοχές

Μια ζωή ενοχές

κάθομαι κι αναπολώ.

Μια κλαίω, μια πονώ

κι όλο κάνω πως γελώ.

Έλα να χαιρετήσω κι σένα

κι ας μη λες ούτε γεια

δεν ξέρω γιατί δεν με κοιτάς

κι όταν σου μιλήσω μου χαμογελάς.

Είμαι κι γω ένας κανένας

κι όλο κάνεις πως με ξεχνάς

Άμα όμως φύγω, τη ψυχή μου θα τη σεργιανάς

μεσ' τη λύπη σου, τ' όνομα μου θα μελετάς.

Πιες άλλο ένα ποτηράκι

Που από ενοχές δεν μένεις μπατηράκι

όλο κάνεις το μαγκάκι

θα σε κεράσω άλλο ένα τσιγαράκι.

Μην κλαις, κι ας είσαι παραπονεμένο

στα λιμάνια του κόσμου ξεχασμένο

στου έρωτα τα πεζοδρόμια πεταμένο

περνάν τα χρόνια, κι είσαι ακόμα στεναχωρεμένο.

Μια ζωή ενοχές

Συγνώμες, μετάνοιες, υποχωρήσεις, ανοχές

άγχος, φοβίες, κρίσεις, ταραχές

Επί δακρύων δάκρυα και πάμπολες φωνές.

Μου λείψαν χρόνια, φιγούρες, έρωτες κι εποχές

μετανιώνω που δεν σ'έκανα αγκαλιές

χόρτασες πίκρες και αναποδιές

πως τα κατάφερες με τόσες γκαντεμιές;

Μπες στην κάμαρα μου μοναχό σου

ακούμπησε το πρόσωπο μου στο δικό σου

νιωσ' το άγγιγμά μου σιγανά

γίνε φλοκάτη στη σπασμένη μου καρδιά.

Κι αν τη στιγμή εκείνη βγάλω φτερά

Μη μου τα κόψεις, τούτη τη φορά

Παρ' το κορμί μου, στα χέρια σου σφιχτά

Φίλησε με, κι ας κλαίω γοερά.

ΜΚ