Τρία πορτοκάλια για τρία παλικάρια
Που καθίσαν στ' ακρογυάλι το λευκό
Τρία πορτοκάλια για τρία παλικάρια
Που ήταν ήδη τύφλα ένα δειλινό.
Τρία παλικάρια με τρία πορτοκάλια
Σ' ένα κουζινάκι κατάλευκο, στενό
Που χάσαν της ζωής τα χαλινάρια
Κοιτάγανε τον Ήλιο ένα δειλινό
Τρία παλικάρια με τρία πορτοκάλια.
Κάποτε γνώρισαν τρεις θάλασσες
Που τα νερά τους στο Νότο θέλαν να χαθούν
Κάποτε αντίκρυσαν τρεις θάλασσες
Κι σ' ένα βαρκάκι, άντρες θέλαν να γινούν.
Ξεχύθηκαν στ' αλμυρά νερά
Μπατάραν στου πελάγου τ' ανοιχτά
Είδανε του πάτου σκοτεινιά
Κολύμπησαν μονάχοι στα ρηχά.
Έλα βρε! Έλα βρε!
Μη μ' αφήνεις μονάχο μου Ωρέ!
Παν να πιούμε κάνα καφέ
Που μου θέλεις και κούρεμα καρέ.
Τρία πορτοκάλια για τρία παλικάρια
Που ανοίχτηκαν στου κόσμου τα μισά
Τρία πορτοκάλια για τρία παλικάρια
Που κλαίγανε μονάχα τους, τρία δειλινά
ΜΚ
YOU ARE READING
ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΝΟΧΕΣ
PoetryΆλλη μια "ποιητική" συλλογή, κι άλλες χίλιες δυο ιστορίες από μια ζωή γεμάτο ενοχές. Ελπίζω να σας αρέσει.