ABİLERİM VS BEN

→6.BÖLÜM←

Kulağıma gelen uğultulu sesler ile yerimde kıpırdanmaya başladım

Bi anda sarsıldığımda ise kıpırdanmakla kalmayıp yataktan uçup yere çakılmıştım yatakdan düşmenin etkisi ile kalçamı kırmıl bulunmaktayım

Yan tarafımdan gelen gülme hatta anırma sesi ile kafamı sesin geldiği tarafa çevirdiğimde yine doktor müsveddesi ile karşılaşdım ne bu ya bu doktor hep bu evde falan noliy oğlum heh noliy bana anlatın hele bu niye hep burda hastanede olması gereken adam bu evden çıkmıyo

"Vicdansız güleceğine yardım etsene kıçım kırıldı burda"

Gülmesini zapt etmeye çalışarak

"Kırık değildir o kırık olsa duramazsın"

Diye kendince bi espiri yaptığında samimiyet barındırmayan bi gülümseme sunarak alkışlamaya başladım

"Çok güzel espiri bi daha olmasın maz Allah gülmekten falan ölürüm gerek yok"

Sonunda yanıma gelip kaldırmayı akıl edip kaldırdı

"Hadi yemek yiyecez seni bekiyoruz"

"Bişi soracam sen neden bu evdesin senin hastanede falan olman gerekmez mi adını bilmediğim doktor"

Gür bi kahkah atıp konuştu

"Hani bende bu aileden bir bireyim ya  o yüzden ara sıra benimde eve gelmem gerekiyor"

"Aileden birey derken?neyim oluyorsun sen tam olarak ben bu konulara biraz yabancıyım da"

"Anladığım kadarıyla sana bizi tanıtmamışlar daha"

"Fırsat olmadı diyelim "

"Anladım ben senin ikinci abin Aral beni hastanede görmenin sebebi ise doktor olmam"

"Anladım ama bizim artık gitmemiz lazım burda sohbete daldık aşağıda bizi bekliyorlar"

"Haklısın gel gir koluma"

Diyip kolunu uzattığında koluna elimi koyup kolundan destek alarak yürümeye başladım

Sonunda tüm engelleri aşıp Aral ile kol kola yemek salonuna geldik Devin hanım ve Aktan bey bize gülümseyerek bakarken diğerlerinin ne düşündüğü pek anlayamıyordum

"Sonunda prenses hazretleri de gelebildi"

Bunu diyen koyu kahve saçlı ve gözlü biriydi ama bence en büyük değildi o kadar büyük değildi bence(Adal)

Göz devirerekAral'ın beni yönlendirdiği boş bir yere geçtim ben yerime oturduğumda Aral'da yanıma oturdu diğer yanımda ise Bartın vardı sevimsiz garip iğrenç yaratık

Bence aralarından en iyisi Aral en azından o ön yargılı değil diğerlerine göre beynini kullanabiliyor olsa gerek ne şanslı ama

Düşüncelerim ile zaman leylaylom diye akıp giderken Aktan beyin 'afiyet olsun' demesi ile herkes yemeye başladı bende masaya şöyle bi göz attığım da ne yesem bi türlü karak veremedim karnı yarık mı?yesem yoksa mantı mı? Yada direkt tatlıdan mı başlasam ay bilemedim ki

Ben ne yesem diye düşünürken önüme hem karnı yarık hemde mantı konulmuştu kimin koyduğuna baktığım da ise Aral dı ay şeker çocuk seni oda kafasını tabağımdan kaldırıp gülümseyerek bana bakıtı bakışmamız onun göz kırpıp önüne dönmesi ile sona erdi

Yok canım ne düşmesi uydurma bunlar hep inanmayın böyle şeylere!

Sonunda tabağı da ki yemekleri yiyip bitirdiğimde sabahtan beri yemeyi beklediğim pastayı önüme aldım