Ağlıyorum odamda tek başıma Lavinia...
Ağlıyorum sessizce...
Başıma bir ağrı giriyor sonra...
Kafamın içinde ki seslere eşlik ediyor
hiç vakit kaybetmeden...Uyumak istiyorum ben...
Keşke kapatsam gözlerimi...
Bir daha hiç açmamacasına...Kapatsam...
Uyusam...
Ve hiç uyanmasam...Kafam da ki sesler "sela seslerine"
karışa sonra...
Toprak yorganım olsa...
Beni sevdiklerini söyleyenler,
örtseler beni onunla...
Hiç vakit kaybetmeden...Sonra bir sessizlik çökse dergâhıma...
Ölüm sessizliği...Gökyüzü ağlasa halime...
Sağanak sağanak...
Toprağımı gözyaşlarıyla ıslatsınlar
bir vakit ben yaşarken beni
ağlatanlar...Zaten bir vakit sonra onlarda beni
unutturlar...
Tıpkı ben yaşarken olduğu gibi...
Bir müddet sonra kurur toprağım...
Zamanla bende ona karışırım...
Yok olup sonsuzluğa uçarım...
Gökyüzün de unuttuluşumu izler
ağlarım...
Yağmur yağıyor zanneder dostlarım...
Tarih: 22:27 / 5 Nisan 2024 Cuma
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lavinia Kokullu Gökyüzüm 3 ( Lavinia ve Olric'in Konuşmaları)
Diversosİki dostun (Lavinia ve Olric'in) Konuşmaları... *Kitapta geçen her şey kurgudur...