MEMORY BOOK

48 8 27
                                    

1999.12.07

7 කියන්නෙ කොහොමත් ලකී නම්බර් එකක්ලුනේ.... නිසාම වෙන්නැති ඔයා පලවෙනි පාරට අපේ ගෙදර ආවේ, හත් වෙනිදා.....

කුස ජාතකයේ කියනවා පබාවතීව කට්ට කරුවලේ මහ ලොකු ගෙයක් ඇතුලේ තිබ්බම ගෙදර එළිය කරන්න වෙනම පහන් ඕන නෑලු, එයාගේ රූපය තරමටම බබලනවලු....මම දන්නෑ ඉතින් සිංහල සාහිත්‍යය ඇතුළෙදි ගෑනුන්ගේ ඉඟ සුඟ ගත හැක මිටින කියනවනේ.....පුහු අතිශයෝක්ති.....ටින්කර්බෙල් වගේ කෙනෙක්ගේනම් ඉඟ සුඟ ගත හැක මිටින වෙන්නැති.....

මම කියන්නෙ ගියේ ඔයා ආපු නිසා අපේ ගෙදර එලි උනා කියලා නෙවෙයි, මොකද එච්චර හාස්කමක් කරන්න ඔයා තෝමස් අල්වා එඩිසන්වත් පබාවතීවත් නෙවෙයිනේ....ඔයා තිශේක්‍යනේ.....හැබැයි මෙහෙමයි, ඔයා මගේ ජීවිතේනම් එලිය කලා.....

ඇයි එද්දි අරං ආපු රෝස පැළේ....ඒකනිසා අපේ අම්මගේ හිතත් තමුසේ එලිය කලානේ......අන්තිමට ඔයා එයාගේ පුතා වෙලා මම අරං හදාගතපු එකෙක්ගේ ගානට වැටුණා.....

සැක්, මේක නම් එක පිටුවකින් ලියලා ඉවර කරන්න බැරි දවසක් වගේ, කමක් නෑ ජීවිතේ එහෙමයි නේ ළමයෝ......සමහර දවස් වචන වලට පෙරළන්න අමාරුයි.....ඒවා වචන කරත් නවත්තගන්න හරි අමාරුයි, හරියට මේ දවස වගේ....ඒත් ඉතින් මම අමාරුවෙන් හරි ලියන්නම්කෝ.

You & Me-Again (Upcoming)Where stories live. Discover now