2000 වසරේ මූසල කාර්තුවක
ක්‍රිශාල්ගේ අවසන් කටයුතු වලින් පසුව මා අමුතුම අන්දමේ සිහිනයක් දුටු බැව් මට අදටත් මතකය. එක් වරක් පමණක් ඒ දුටු හීනය මා හට සදා අමතක නොවන එකක් බවට පත්ව ගියේය.
දම් පාට මල් පිපුණු පඳුරු වලින් ගහණ පාළු තැනිතලාවක අපි සිටගෙන සිටියෙමු. සුදු පාට අත් දිග කමිසයක් හා සුදු පැහැති කලිසමක් හැඳ නිරුවත් දෙපා වලින් ක්‍රිශාල් ඒ තැනිතලාව මධ්‍යයේ වූ තැනක සිටගෙන සිටියේය. ඒ පුදුමාකාර ලස්සන හිනාවක් මුවෙහි රඳවාගෙනය.
ඔහුට මදක් ඈතින් සිටි මම ඔහු දෙසට ඇවිද ගිය බව මාහට මතකය. මම සිනිඳු තණකොළ මතින් ඇවිද ගොස් ඔහු ඉදිරියේ සිටගත්තෙමි.
"ඇයි මැණික මාව දාලා ගියේ?"
"මොකද ඔයාව ආරක්ෂා කරන එක මගේ සතුට නිසා"
"ඒත්....." මගේ ඇස් වලින් කඳුළු බිඳු ගලාගෙන වැටුණි.
"අඬන්න එපා තිශූ.....ඔයාව හොයාගෙන හීනයක් අතරට මම ආවේ මට ඔයාට දෙයක් කියන්න තියෙන නිසා"
"ඒ මොකක්ද?"
"මං පුලුවන් තරම් ඉක්මනින් ආයෙත් ඔයාගේ ලෝකෙදි ඔයාව හම්බවෙන්න එනවා.....ඔයාගේ ක්‍රිශාල් ආයෙත් එනවා කියලා මං උඹට පොරොන්දු වෙනවා..... පුලුවන් තරම් ඉක්මනට....."
"ඔයා ඔය ඇත්තමද කියන්නෙ මැණික?"
"මං මගේ පුලුවන් උපරිමෙන්ම උත්සහ කරලා ඔයා ළඟට එනවා තිශේක්‍ය....ආයෙත් ඔයාව බදාගන්න මම ඔයාව හොයාගෙන එනවා.....ඒත්...."
"ඒත්?"
"ඒකට කොච්චර කල් යයිද කියන්න මම දන්නෙ නැහැ"
"මං බලාගෙන ඉන්නම්.....මට මගේ ක්‍රිශාල්ව විශ්වාසයි"
ඒත් එක්කම අදෘශ්‍යමාන බලවේගයකින් ඒ තැනිතලාව ඔස්සේ මාව පසුපසට ඇදගෙන යද්දි දුමාරයක් පැමිණ ක්‍රිශාල්ව වෙලා ගත්තේය.
ඒත් සමගම සිහිනෙන් මිදී මා අවදි වූ බවත් ඒ මොහොතේ බිත්ති ඔරලෝසුවේ පාන්දර 4 සටහන් වී තිබු බවත් මාහට හොඳින් මතකය.
'මොකක්ද මං ඒ දැක්කෙ?'
'ඇත්තටම එයා එයිද?'
'එයා එනවා කියලා පොරොන්දු උනා....එයා ඉක්මනටම එයි...ඒ නිසා මම බලාගෙන ඉන්නවා'
YOU ARE READING
You & Me-Again (Upcoming)
أدب المراهقينඑකී දිනයේ එක් කාල වර්ණ මොහොතකදී ඔබට මට අප සැමට ඒ අද්භූත චන්ද්‍රයාගේ සේයාවක් දෘශ්‍යමාන වීමට පටන් ගන්නේය. ශ්වේත වර්ණැති දිදුලන රේඛාවකින් කාල චන්ද්‍රයාගේ සීමා සලකුණු සටහන් වන්නට පටන් ගනියි. එය පෘථිවියේ එක් පරිපූර්ණ චන්ද්‍රග්‍රහණයකට සමාන වූවත් එලෙසට මෙක...
