The Guy Who Loves Me (The Guy Who Doesn't Like Me Book 2)

IX - Upside Down

Matthew

With just a second, my world turned upside down. Time stopped and my heart is shattered into pieces.

She left me.

It's been a week since the last time I saw her. Pagkarating ko sa condo, wala na rin ang mga damit niya. Halatang nagmadali siyang mag impake para hindi ko siya abutan. She really left me.

After what happened, hindi agad nag sink in sakin ang lahat. For an hour, nakatulala lang ako. Papu Nick was rushed to the hospital. We all found out that everything Mama Chay had said was all a set-up for me and Gabby. She's not dying or anything. But the thing I heard, Papu Nick was the one rushed to the hospital. Hindi na ako nakapunta dahil that time, tumigil ang mundo ko. Ibinalita lang nila Tita sa akin ang nangyari. I asked if Gabby went home pero hindi pa rin daw. Pero bumisita na raw ito sa hospital pero umalis din. Of course, nagulat sila sa ginawa ni Gabby but sino ang magagalit kay Gabby? They're family.

Gabby's family tried to reach out as well and nakakausap ko sila. They all told me that she's not ready pa talaga. But the next thing I knew, Gabby left me a letter sa jewelry box ko.

She broke up with me.

The love of my life left me just like that— over a letter. I tried calling her pero mukhang blocked na rin ang number ko. I tried din na bumisita sa office niya pero wala ron ang kotse niya. Hindi rin daw napasok si Gabby. She always takes online meetings instead.

It's been a week since I saw her and it's been a week since nag function ang katawan ko. All day and night, nakahiga lang ako sa kama namin ni Gabby. I used to hug her and kiss her while she's still sleeping. We have a king-sized bed but it never felt big dahil we would always cuddle. But now, parang kasing laki ng kwarto na ito ang mundo. I've never felt this alone and lost.

Night and day, walang pinipili ang mga mata ko. Iyak lang ako nang iyak. Hindi na rin ako makapasok sa opisina kasi wala rin naman akong gagawin doon. Hindi rin ako nakakaramdam ng gutom or anything. I haven't taken a bath for how many days as well. My day was never this unproductive.

My secretary tried to contact me how many times but I kept on ignoring her. Hindi ko pa kaya. Hindi ko pa kayang pumasok. Hindi ko pa kayang mawala sa Gabby sa akin.

After 2 days, I've received a message from my Dad. Pumutok ang balitang hiwalay na kami ni Gabby. Everyone knows what happened. They don't know the context pero ibinalita pa rin na hiwalay na kami. Andaming speculations na nagloko ako. Our business was also affected. Good thing, my Dad is there para ayusin ang kalat na hindi ko pa maayos sa ngayon. I wanted to step back from the business pero they won't let me.

Another day para ubusin sa loob ng mala-universe na kwartong ito. Iiyak, makakatulog, magigising, then iiyak ulit. Same thing happens to me nang paulit-ulit. Wala nang bago. I wonder gaano katagal akong ganito.

"Matthew." Nagulat ako nang bumukas ang pinto ko and it revealed my dad. Wala akong choice kundi umupo sa bed ko.

"What's happening to you?" Hindi ako sumagot. Nakausap ko na sila about dito and alam nila ang nangyari sa amin ni Gabby.

"Just because Gabby left you sisirain mo na ang buhay mo? I don't mind kung sarili mo lang ang sinisira mo dahil buhay mo yan at nasa tamang edad ka na. Pero wag mo namang idamay ang kumpanya." Eto nanaman ang tatay kong talagang unang iniisip ang company.

"You have to get a grip, Matthew. Life will not do that for you. You have to make a choice. Masira nang tuluyan or move on with your life and start over." My tears started to fall again. Tuwing iniisip ko na I have to move on, sobrang nasasaktan ako. My dad sat beside me.

"Anak, hindi titigil ang mundo dahil iniwan ka ni Gabby. Kaya hangga't maaga pa, make a choice. I'm so sorry for what happened to you but you can't let that break up finish your life." Napahawak ako sa ulo ko habang tuloy-tuloy na tumutulo ang mga luha ko. Gabby, how could you do this to me?

Gabriella

"Anything else you wanna tell me?" I asked my assistant kung ano-ano ang mga nangyayari sa company habang wala ako.

"Ms. Gab, tuloy na po ang launch ng new products natin. We're just looking for a proxy niyo po for the launching." Umiling ako.

"Don't bother. Kaya kong pumunta. Ang kailangan na lang nating gawin ay mag change ng venue." Naalala ko nanaman si Matthew. We have to change the venue dahil alam ni Matthew kung saan namin iho-hold ang launching namin. If ever na doon pa rin kami, baka magkita lang kami. My heart ached. Tuwing inaalala ko si Matthew na nasasaktan, naiiyak ako. Tuwing ini-imagine ko kung paano siya nasasaktan, nasasaktan din ako. But if hindi ko gagawin to, mas masasaktan lang siya.

"By the way, is.... uhm..." Umiling ang assistant ko.

"No, Ma'am. It's been 3 days since the last time na pumunta po si Sir Matthew sa company." Tumango na lang ako. Everyday, tinatanong ko if Matthew's stopping by. One of these days, kailangan ko nang bumalik sa company dahil hindi naman lagi pwedeng idaan via online meeting.

I ended the meeting call and lie down to my bed. Nandito ako ngayon sa bagong condo na binili ko. 30 minutes away from work and an hour away from our condo. For sure, nandoon pa rin si Matthew. Wala akong balita kay Matthew dahil nagpalit na rin ako ng phone number. I have to dahil kung di ako magpapalit, baka hindi ako makasurvive ng isang araw at magsorry agad ako kay Matthew. I have to be strong. I have to stand on my decision na hiwalayan siya. I have to think about his happiness first.

Matthew

"We're glad na pumasok ka na." My dad greeted me. After 2 days, I've decided na pumasok na sa trabaho. Mg dad's right. I have to make a choice. I have to keep on living. Baka kapag mas inayos ko ang buhay ko, baka bumalik na si Gabby sa akin.

Yan lang ang nakakapagpatayo sakin araw-araw. Yung thought na baka if I became better, Gabby would come back to me.

For how many days, I kept myself busy. Pinapagod ko nang malala ang sarili ko para pag-uwi, matutulog na lang. Tinatambakan ko ng paper works ang sarili ko para wala akong time para isipin si Gabby. Ang hindi ko lang magawa e yung kumain. Hanggang ngayon, wala pa rin ako masyadong appetite. I kept on drinking coffee in the morning and then kape ulit sa tanghali, then prutas na lang sa gabi. Marami ring nakapansin na bumabagsak na ang katawan ko. Naririnig ko rin yung iba na pinagchi-chismisan pa rin ang nangyaring break up namin ni Gabby. Maraming certain na nagloko ako kaya ako basta-basta na lang iniwan ni Gabby. Hindi ko na magawang maipagtanggol ang sarili ko dahil if I do, masisira si Gabby. I can't let that happen. May bagong ilo-launch na product sila Gabby and kapag nabahiran ng dumi ang name niya, baka hindi matuloy ang ilang buwan niyang pinaghirapan.

"Sir, pa-sign po from Mr. Sandoval." Tumango lang ako at inilapag na ng secretary ko ang paper sa table ko. Akala ko, aalis na siya pero she stayed a little longer kaya naman I asked her why.

"Why are you still here?" I asked.

"Uhm, Sir. Gusto ko lang po sanang manghingi ng 2 weeks na pahinga from you. Uuwi lang po ako sa province namin. May sakit po kasi yung Lola ko." With that, naalala ko nanaman ang nangyaring incident sa Laguna. How Mama Chay faked her condition para maikasal lang kami ni Gabby, how everyone gave me their approval, and how Gabby left me. Namumuo nanaman ang mga luha ko kaya naman without asking for more context or makipag negotiate sa leave niya, tumango na lang ako.

"Uhm, next week pa naman po ito, Sir. And wag po kayong mag-alala. Before po ako umalis, aayusin ko na po ang lahat. Si Jane na lang po muna ang magha-handle ng mga iniwan kong works. Thank you, Sir," At umalis na siya ng opisina ko. Bigla namang pumasok ulit ang ama ko.

"Matthew, pack up. You have to leave for California for a business meeting. It's urgent."