bu bolumde jungkooku daha iyi anlayabilmemiz icin biraz onun psikolojisine deginmek istedim
iyi okumalar 🫶🏻
-
elimdeki defterin kapagini sertce kapattim.
okulumuz bu sene biten yarim donemin sonunda bir balo duzenlemeye karar vermisti ve bende ustume en uygun oldugunu dusundugum kıyafetlerimi giymis yatagimin uzerinde oturuyordum. aslinda tam olarak hazirlanmamistim, uzerime siyah bir gomlek ve siyah kumas pantolon gecirmis, sari saclarimi duzlestirmis makyaj yapmaya hazirlaniyordum ki bi anda baba sevgim kabarmisti ve kendimi bu halde bulmustum.
bu, babamla tum guzel anilarimi sakladigim, ondan kalan tum fotoğraflari koydugum bir hatira defteriydi. gecen sene, ben on yedi yasimda hayatin gercekleriyle henuz yuzlesmemis bir cocukken vefat etmisti.
babam her zaman sert gorunur, kafasina gore kurallar koyar ve kurallarina uyulmadiginda huysuzluk yapan biriydi ancak tum bu sert davranislarinin icinde iyi kalipli bir adam yatardi. o zamanlar taehyung ile birlikteydim ve iliskimizin altinci ayinda taehyung odama camdan gizlice girdiği sirada bizi basmisti. ve.. surpriz! oglunun escinsel oldugunu da bu sekilde ogrenmisti. o gun yemin ederim ki ölümümün geldigini dusunmustum. fakat oyle olmadi. babam o gun taeyi evden yaka paca atsada zamanla sert tavri yumusamıstı. bir kac ay sonra artik taehyungu benimsemis ve onun iyi biri oldugunu kabullenmisti. taehyungla birlikte defalarca yemek yemis, maca gitmis ve onu da aileden saymistik bir nevi.
ama her guzel seyin bir de kotu sonu vardir degil mi? taehyung ile iliskimizin onuncu ayina girmeye hazirlanirken babam cok kotu hastalandi. her bir aninda taehyungta bizimleydi ve kendi babasi gibi sayip ona moral veriyordu. ancak bir sure sonra babam benimle yalniz görüşme yapmak istedigini soyledi.
beni ilk yanina yalniz cagirisinda aglayarak bana taehyungun iyi biri oldugunu ve beni mutlu ettiginden bahsetti. asil soylemek istediginin bu olmadiginin farkindaydim, salak degildim sonucta. ama o gun tum soyledikleri sadece bu oldu.
bi sonraki cagirinda bu sefer soylemek istediklerine dili varmisti. yine agliyordu ve yine taehyungun iyi biri olduğunu içeren cumlelerini zırvalıyordu. fakat sonrasinda ciddilesti ve ciddilestikten sonra bana soyledikleri hala ezberimdeydi. "jungkook.." dedimisti. sesi buz gibiydi.
"..oglum ben ölüyorum. bir baba olarak cocugumun beni gormesini istemedigim en aciz halimle karsindayim ve kalan son nefeslerimle senden son kez bir sey isteyeceğim jungkook."
merakla ne isteyecegini bekliyordum ve cumleye taehyungdan bahsederek girisinden ne oldugunu az cok anlamistim ancak bunu istememesi icin icimden tanriya yalvariyordum.
ve sonra korktugum sey oldu.
"jungkook, ben senin guzel bir kadinla evlenip ayni sana benzeyen cocuklara sahip olmani, bir aileye sahip olmani istiyorum. her seyden cok istiyorum bunu cunku sen iyi bir cocuksun ve tum bunlari hak ediyorsun. peki taehyung sana bunlarin hangisini. verebilecek? sana guzel bir aile verebilecek mi? peki ya çocuk verebilecek mi? hic birini veremeyecek. o senin icin sadece bir genclik eglencesi. su an farkinda degilsin ama olacaksin. senden ricam taehyungtan ayrilip kendine guzel bir kiz bulman ve onunla aile kurman. belki bu dunyada degil ama obur dunyada mutlulugunu izliyor olucam."
duydugum her bir cumleyle ne ara akittigimi bilmedigim goz yaslarim daha da hizlaniyordu. bana taehyungtan ayril diyordu. hayatimin askindan ayrilmami soyluyordu. nasil yapardim ki ben bunu? en kotu baska bir ulkede evlenir ve yetim cocuklar sahiplenirdik. buna aile denmez miydi ki? denirdi. evet cok mantikliydi. tam bu dusuncemi savunmak icin konusmaya girecektim ki babamin nefesinin yavasca kesildigine sahit oldum.
babam kollarimda, son nefesiyle bana benden istediklerini söyleyerek yavaşca ölmüştü. ve bu benim hayatimin en buyuk travmasiydi.
sonrasinda olanlarla hayatimda cok buyuk yeri olan bir baska kisiyi daha kaybetmistim. babamin ölümünden sonra bir kac hafta gecmisti. öldügünü artik kabullenebilmistim ancak alisamiyordum. taehyung ise bu kotu günlerimde yanımda olmak istiyordu ancak babamla son konusmamizdan sonra bu bana o kadar izdirap gibi geliyordu ki belkide haksiz olacagimi dusuneceksiniz ancak ben sevgilimin hicbir sekilde yanimda olmasina izin vermedim ve tıpkı babamın istedigi gibi ondan ayrildim.
koymustum kafaya, askimin onune gecebilirdim. taehyungu unutabilir ve bir aile kurabilirdim. zor olacakti ama bu babamin kollarimda ölmeden önce benden istedigi tek seydi.
o da bu kararima ve acima saygi duydu ancak sevgisini hak etmedigimi dusunerek bana her gecen gun nefret besledi. ne diyebilirdim ki? sonuna kadar hakliydi ve bende isinin kolaylasmasi icin benden nefret etmesine yardimci oldum. adimi duydugunda bile katlanamiyordu bana. ne hale gelmistik boyle.
dısaridan gelen korna sesiyle kendime geldim. okula gitmek icin eunwoo hepizimi evimizden topluyordu. kapatimi yanima alip evden ciktim.
- merabalarr
ikilinin neden ayrildigina ve birazda jkun yasadiklarini gormus olduk, ne dusunuyorsunuz?
bolum cok uzadigi icin yarida kestim devami bir sonraki bolumdee
reklam yapip kaciyorum hemennn
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"jungkooka yurumek icin acilan grup ve grubu acan kisinin dusmani taehyung"
•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"jungkook sarhosken sevgilisinin arkadasi olan eski sevgilisini unutamadigini sevgilisine itiraf eder"
style devam ederken ikisini de yayimlamayi düşünüyorum, sans verin derim 🫶🏻
