İNTİKAM MELEĞİ (TAMAMLANMIŞTIR)

13.Bölüm

~Kan ve Ölüm~

Bazı günler vardı o günlerin sabahı olmazdı.

2 gün içinde hayatımın başıma yıkılacağını bilemezdim.Tıpkı Melisa'nın ölümünü tahmin edemediğim gibi bunu da tahmin edememiştim, edememişti, edememiştik.Böyle olmasını hiç birimiz istememiştik.

⚜️⚜️⚜️

3-4 saatir yoldaydık.Bursadan çoktan çıkmıştık.Saat öğlen üç olmuştu ama biz hâlâ gideceğimiz yere gelmemiştik.4,5 kere yolda durmuş mola vermiştik.Mert'e nereye gidiyoruz diye sorduğum da sürpriz, gidince görürsün tarzı sözler söyleyerek beni oyalıyordu.

Yarım saat önce Manisaya girmiş bulunuyorduk ama bu pek birşey ifade etmiyordu çünkü bu şehire girmeden önce Balıkesirden çıkmıştık.Bursaya yakın olduğu için burayı bir çok kez gezmiştim.Bir kaç kez Mertle de gezmiştik.

Manisanın dışından geçmeyi beklerken Manisa'nın içine doğru gitmeye başlamıştık.Aklım hâlâ yiyemediğim Alaşehir Kapamasında idi.Ne güzel yapmışlardı.Üstüne yoğurt, yoğurdun üstünede biraz nane ve maydanoz çok güzel olurdu.
Her türlü Türk yemeğine ayrı bir ilgim vardı.

Benim annem rus,babam olacak o şerefsiz Türk olduğu için bende yarı rusdum ve 7 yaşına kadar Rusya da
yaşamıştım.7 yaşından sonra buraya gelmenin nedeni okula gidip Türkçe öğrenmemdi.Fehmi'nin 24 yıl boyunca bana yaptığı tek iyilik beni Türkiye de okula göndermekti.Zaten sadece 8 yıl okula gitmiştim.Liseyi açıktan okumuştum.Üniversite de anasınıfı kazanmıştım onu da açıktan okumuştum ve 2 yıl görev yaptıktan sonra bırakmak zorunda kalmıştım.

Herkes mesleğini yaparken,bende napıyım işte dövüşle uğraşıyordum.
Küçüklüğümden beri kaç yaşında olduğumu bile bilmezken silah tutmayı öğrenmiştim.4 yaşında ellerim ve ayaklarımın sertleşmesi için tahta kırmayı öğrenmiştim.8 yaşına geldiğim de birçok dövüş sporunu yapabiliyor keskin nişancı tüfeği kullanabiliyordum.Rusya da silah kullanmayı öğrenmiş, Türkiye'de de dövüş eğitimimi tamamlamıştım.

Sonra da işte Fehmi'nin işleri için sürekli Türkiye-Rusya arasında gezmeye başlamıştım.Fehmi işini başkalarına yaptırmayı severdi.
Bu kurban hep ben olurdum.
Annem Türkiye'ye geldikten sonra bir iki kez Rusya'ya gitmişti.Bense haftada en az 2 kere Türkiye-Rusya seferi yapıyordum.Bu durumdan çok da rahatsız olduğum söylenemezdi.
Fehmi'nin yanında sürekli silah kullanmak yerine haftada iki kez Rusya'ya kaçmayı seviyordum orada herkes benim emrimde oluyordu.
Bu da benim işime geliyordu.

Türkiye'ye gelince en sevdiğim yemekleri olmuştu.Hergün başka bir yemek tadıyordum ve bu beni çok mutlu ediyordu. Aşçımız bulunduğumuz şehirdeki yemekleri bildiği için farklı şehirlerdeki yemekleri çok deneme fırsatım olmamıştı.Denediklerimi Mertle beraber denemiştim.Canımız çektiği yemeği şehrine gidip en iyi yapan yerinden yiyorduk.

Saatlerimiz onbeş buçuğu gösterdiğin de araba durmuştu.İçimden şükür çekmiştim.Manisa da ne işimiz vardı ve niye bir anda,durduk yere Manisa'ya çıkıp gelmiştik anlamış değildim.Tek bildiğim Mert'in kucağında etrafı gezdiğimdi.
Manisa'nın çarşısında,kot pantolon, beyaz t-shirt üstüne siyah deri ceket bir adam ve o adamın kucağında bordo diz üstü elbiseli ayağında siyah spor ayakabısı olan bir kadın dolaşıyorduk.Çoğu kişi bize baksada birşey demiyorlardı.

Güneş yavaştan batıyor,Gökyüzü de hafif hafif kendini karanlığa bırakıyordu.Biz de Mertle beraber o sokak senin bu sokak benim gezip duruyorduk.Yaklaşık 2 saat gezmemizin ardından durmamızla başımı hafif kaldırdım restoranta gelmiştik.Ünlü bir restorant olması gerekiyordu.İçeri tamamen doluydu.
Bu restoranta yemek yemeyi geçtim içeriye bile girme imkanımız yoktu.