အစားထိုးခံ အမျိုးသမီးအတွင်းရေးမှူး

7

အစားထိုးခံ အမျိုးသမီး အတွင်းရေးမှူး

အပိုင်း ၇

မှန်နံရံအပြင်ဘက်တွင် စူးထောင်သည် ယောကျာ်းလေး၊မိန်းကလေး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များနှင့်အတူ ပြန်လာခဲ့သည်။

ထိုသူများက စူးထောင်၏ အလုပ်ခုံတွင် ပတ်ပတ်လည်စုဝိုင်းနေကြကာ ဘာတွေများဆွေးနွေးနေကြမှန်းမသိ တစ်ခါတရံ လေးလေးနက်နက်ဖြစ်နေပြီး တစ်ခါတရံတွင် ရယ်မောနေကြ၏။

'အမြဲတမ်းလိုလို တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် နေတတ်တဲ့ ကလေးမလေးက အခုဆိုသူမရဲ့ဝှေ့ယမ်းနေတဲ့ လက်ချောင်းလေးကတောင် တောက်ပလို့နေပြီ။'

'သူမကို လွှတ်ထားသရွေ့တော့ လူတိုင်းက သူမရဲ့အလှကိုသတိပြုမိလာမယ်ဆိုတာ သူသိပါတယ်။'

စူးထောင်သည် အလုပ်ပြီးသွားသည်နှင့် ရေငတ်သလို ခံစားလိုက်ရ၏။ နောက်ဆုံးသော လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်လည်း ထွက်သွားနှင့်နေပြီ။ ရေဖန်ခွက်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်သော်လည်း အထဲတွင်ဗလာဖြစ်နေသည်။

စားပွဲပေါ်တွင် အနက်ရောင်ခွက်တစ်ခွက်ပေါ်လာပြီး အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေ၏။ စူးထောင်မော့ကြည့်လိုက်သောအခါတွင် ရှဲ့ကျင်၏ နက်နဲသောအကြည့်နှင့် ဆုံသွားသည်။

"နှစ်လယ်အစည်းအဝေးပွဲကို မင်းတက်စရာမလိုတော့ဘူး။"

ထိုစကားတစ်ခွန်းက စူးထောင်၏အသစ်စက်စက် ရည်မှန်းချက်ကို ရေအေးအေးနဲ့ လောင်းချလိုက်သလိုပင်။

   "ဘာလို့လဲ။"

ရှဲ့ကျင်သည် သူမကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဘာတစ်ခွန်းမှမပြောဘဲ ရုံးခန်းဘက်သို့ ပြန်လှည့်သွား၏။

' မေးခွန်းထုတ်ခံရတာကို သူသဘောမကျပေ။ သူမရဲ့ "ဘာလို့လဲ"ဆိုတဲ့ ရှိးရိုးရှင်းရှင်း မေးခွန်းလေးတစ်ကြောင်းကတောင် သူ့ရဲ့အောက်ထစ်စည်းကို ထိမိနေပြီ။  တခြားသူတစ်ယောက်သာ ဖြစ်ခဲ့ရင် ဒီအချိန်မှာ အထုတ်အပိုးတွေထုတ်ပြီး ကုမ္ပဏီကနေ ထွက်သွားရမှာ။'

'အရင်တုန်းကဆို သူဘာပဲပြော‌ပြော စူးထောင်အကုန်နာခံပေးတယ်။ အခုအချိန်မှာ သူမက သူ့အတွက်နဲ့အရာအားလုံးကို အလျှော့ပေးမယ့် ရှောင်ထောင်လေးလို့ ထင်နေတုန်းပဲလား။'