I Am Mr. Mayor's Obsession

Chapter 18

CHAPTER 18

ANNALYN POV

Ilang araw na rin ang nakalipas simula ng malaman ko na tatakbong Mayor si Saffron. Kahapon ay dumating na sila mommy at Daddy, pero yung mga kaptid ko ay di ko alam kung nasaan na malalaki na ang mga iyon, kaya na nila ang sarili nila.

About Saffron naman ay umalis na rin siya bilang babysitter ko dahil nga naan dito na sila mommy, after din ng laman ko ang pag takbo nito bilang bagong mayor ay naging hindi na madalas ang pag kikita namin.

Nung pumasok din ako ng lunes ay hindi pa rin ako makapag lakad ng maayos but thankful na ako dahil di naman nag paratanong ang mga kibigan ko.

Hindi ko man aminin sa sarili ko pero aminado naman ang puso ko na namimiss ko si Saffron kahit papaano.

May part parin sakin na nalulungkot ako but maybe di naman talaga kami para sa isa't-isa ang yung nangyari sa amin ay just a night stand dahil lasing s'ya noon at ako naman ay nagpadala lamang sa init ng katawan.

"Lyn, anak? pupunta tayo bukas sa mga castleton, alam mo namaj siguro na tatakbo bilang mayor si Saffron hindi ba?" saad ni mama

"Opo mom." Walang gana kong tugon.

Until now di ko pa rin mahanap ang basic sa basic calculus.

Furst semester pa lang ay para na akong susuko, di pa ako nito college. Maghahanap na lang ako ng mayamanp
na lalaki na kayang tustusan ang tiyan kong mala dragon pag gutom.

Unakyat muna ako sa aking kwarto para magpahinga at makapaglinis ng katawan bago ako kumain ng gabihan.

Pag akyat ko sa kwarto ko ay ginawa ko na ang mga dapat kong gawin matapos ay bumaba ulit ako para kumain.

Naka t-shirt lang ako ngayon at short. Pagbaba ko ay nakasalubong ko si mommy na mukhang aakyat din sa taas.

"Nak, ngayon na pala tayo pupunta, mabuti na lang at bumaba ka. tara na doo  na tayo kakain." Pag aakit ni mama.

Hindi na ako masyadong nakakapag labas ngayon ng emosyon ko dahil sa pagot at sa hindi malamang dahilan.

Parang gusto ko na lang matulog at wag makialam sa mga bagay-bagay sa buhay ng ibang tao..pero assassin ako.

Sa tagal kong naging assassin ay may isa akong mission ang hindi matapos-tapos. Iyon ang dahilan kong bakit ako pumayag sa pag pasok sa ibang mundo—mundo ng mga assassin, mafia at marami pang iba.

bukod sa mga kaibigan ko ay isa pa rin iyong mahalagang tulong para pumayag akong mag assassin.

nakakalungkot lang dahil hanggang ngayon parang isang ibon na mailap ang mission ko: hindi ko ito mahuli, hindi rin nag paparamdam o kahit munting silay lang ay ko masilayan.

Buti pa ang mga kaibigan ko dahil ang mga mission nila ay natatapos ng walang aberya pero ako? ito naghahanap pa rin ng sagot sa napakalalim na tanong sa isip ko.

"Lyn? ayos ka lang ba? kanina ka pa jan tulala, sabihin mo kyng may problema ka para kahit papaano ay matulungan ka namin."

Tanging matipid lang na ngiti ang isinagot ko kay mommy at sumunod sa kanya papunta sa bahay—mansyon ng mga Castleton.

"Ayos lang ako mommy...Iniisip ko lang s'ya." saad ko.

Inkabayan ako ni mommy kaya naman napatigil kami sa paglakad. Nang masilayan ko ang mukha ni mommy ay hindi ko mapigilang mapaluha.

Tama nga sila, magkamukhang-magkamukha sila. Sana di na lang s'ya nawala edi sana masaya ako ngayon, sana buo pa rin ang puso ko.

"Alam mo anak, kahit sabihin natin na masaya ka ngayon di mo rin matatanggi na may parte sa puso mo na nawawala. Pasensya kana huh? di ko s'ya nailigtas." may tumutulong luha sa mata ni Mommy habang sinasabi ang katagang iyon.

"Siguro pag nakikita mo ako'y palagi mo s'ya naiisip..kasi naman magkamukha kami eh, para daw kaming pinag-biyak na bunga. Kamukha ka kasi ng papa mo...Sa isang oras na nawala tayo noon ay dalwang buhay ang nawala nak. Ano na kaya ang hitsura noh? ay magkamukha nga pala kami..siguro younger version ko s'ya.." Pinahid ni mama ang mga luhang lumalandas sa namumula-mula nitong pisngi.

Kahut ang kayamanan namin ngayon ay walang magagawa sa dalwang buhay na nawala.

"Alam mo mommy, tara na! baka mamaya magalit pa sayo yung kaibigan mo noh." pag aakit ko kay mommy at naunang maglakad, pinunsan ko na rin ang mga luha ko dahil ayaw kong magkaroon ng bakas ng pag-iyak, baka mahalata pa ng Castleton

Ayaw kong makita nila akong sa mahinang pagkakataon.

Habang nasa byahe kami ay parang may dumaang multo dahil sa subrang tahimik. Kahit ang driver namin ngayon ay hindi makapagsalita dahil alam n'yang wala kami sa mood ni Mommy.

Pagdating namin sa mansion ng mga Castleton ay agad na kaming bumaba ni mommy sa sasakyan, sinalubong naman kami ng Ina ni Saffron.

Inimbitahan kami nitong pumasok kaya sumunod na lang ako, pero bago pa man ako makapasok ay may message na dumating sa akin kaya naman mas inuna ko itong basahin dahil hindi ito galing sa kung sini-sino lang na tao.

Sa boss ko ito galing kaya naman alam ko na subrang importante nito, hindi madalas  mag text si boss, mas gusto nun na tawag o kaya naman ay email.

"Lyn, you need to be here as soon as possible, it's all about your mission." her text said.

"Wala pa naman akong ginagawang hakbang sa mission ko ah? bakit parang may problema agad? maybe dahil ito sa pagtakbo ni Saffron sa pagiging mayor." saad ko sa aking isip.

Maydadagdag agad sa stress ko, langya.

Hindi pa nga ako tapos mag sagot don sa 'basic calculus' daw tapos aabala pa si Saffron.

Minsan naiisip-isip ko rin na ang boring mag assassin pero malaki naman ang sweldo and it can satisfy me.

50—50: half gusto, half hindi.

Agad na rin akong pumasok sa mansion ng Castleton para habulin sila mommy, kailangan kong makapagpaalam para pumunta sa agency namin.

Magbabalot na lang siguro ako ng gabihan dahil ayaw ko naman na sumama ang loob sakin ni Tita, saka ayaw ko gumastos.

Pero bago pa man ako makapunta sa kusina ay napatigil na agad ako sa salas nila dahil sa mga nasasaksihan ko, parang may sûmaksák sa aking puso ng makita ko si Saffron...may nakaupo sa kanyang hita na magandang b-babae.

—

END OF THIS CHAPTER