Melek Yüzlü Şeytan

2. bölüm

Evet selam canlarım bu bölümü normalde  dün atacaktım ama yazamadım sürekli bölündü o yüzden bugüne kaldı .

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın .
Sizi seviyorum bebeklerim .İyi okumalar.

İlk yayınlanma tarihi 22 Mayıs Çarşamba 2024

                                             ****************

Gözümü nereden geldiğini anlamadığım tıkırtı sesleri ile açtım .
Hava hala karanlıktı ve muhtemelen saat gece üç ,dört arasıydı.
Bu bitmek bilmeyen seslerin nereden geldiğini anlamak için yatakta doğruldum.

Etrafıma bakındım . Gözlerim kapının oraya iliştiğinde kalbim
Korkuya atmaya başladı. Kim gecenin köründe kapımı açmaya çalışıyordu .

kapının arkasından konuşma sesleri yükselmeye başladığında kalbim artık kulaklarımda atıyordu.

Lanet olsun neler oluyordu . Korka korka yataktan çıktım. Kapının oraya doğru  yavaş adımlarla ilerledim. Konuşma seslerini şimdi daha iyi duyuyordum .

Bu kişilerden biri erkek diğeri kadındı. Kadının sesinde anladığım kadarıyla yaşı biraz geçmişti.  Sesi öyle tanıdık gelmişti ki sanki daha önce onunla konuşmuştum.

Hadi kızım hatırla kime aitti bu ses . Aptal kafam bir sesi bile aklında tutamıyordu  . Bir dakika bir dakika . Bu ses akşam benimle sokakta konuşan yaşlı kadına aitti.

İyi ama onun burada  işi neydi gecenin bu saatinde . Saati bıraktım yanında biriyle kapımı açmaya çalışıyordu ya. 

Ben bunları düşünürken kapının arkasından konuşmalar tekrar yükselmeye başladı. 

"Larene olacakları anlatmalıyım . Yoksa canını çok yakacakalar."
Diye konuştu yaşlı kadın.
"Bırakalım da cezasını çeksin . Hem bu kız niye bu kadar önemsiyorsun nergis abla ." 

Genç adamım sitemli çıkan sesinin ardından yaşlı kadının feryat  ediyormuş gibi çıkan sesiye " Oğlum  Ömer sen iyi misin o benim kızım ya kızım ben onu nasıl önemsemiyim ." Diye yakındı.

"Ama senin kızın bir.."
"Sakın Ömer  sakın o kelimeyi kullanma .Ben kızımı tanıtım yapmaz o .

Bir dakika kızım demişti.Nasıl olabilir miydi . Bu kadın gerçektende annem olabir miydi .
Ama hayır benin annem ben küçükken öldü . Bu imkasızdı .

Ya gerçekse diye düşünmeden duramıyordum . Eğer yaşıyorsa boş bir mezara mı acılarımı anlatmıştım . Boş bir mezarımı çiçek ekmiştim ben bunca zaman .

Ne yapacağımı bilmez halde ayakta dikiliyordum .

Kapıyı açımalı ve tüm gerçeklerle yüzleşmek miyim yoksa bunca zaman yaptığım gibi bir yalanın ortasında yaşamaya devam mı etmeliyim.

Kararımı vermişim  . Bunca zaman yalanlarla yaşadığım dünyadan gerçeklere geçmek istiyorum.

Elimi anahtara uzattığım an arkadan bir el ağzımı kapattı.
Kim olduğunu bilmediğim bu kişinin karnına dirseğimi geçirmeye çalışsamda  nafileydi.

Kolları öyle güçlü tutuyordu ki kıpırdama imkanım yoktu.
Odama nasıl girmişti ve ben nasıl fark etmemiştim bu yabancıyı.

Ağzıma örttüğü bez beynimi uyuşturmaya başladı. Hayır bayılmak istemiyorum.Allah bilir bu adi herif  bana neler yapacak . Belki kaçıracak .Belkide kaçırmaya bile uğraşmayıp burada tecavüz edip bir köşede atacaktı.

Düşünmesi bile mide bulandıran bu olayları yaşamamak için var gücümle çırpınıyordum. Ben çırpındıkça o sanki hiç zorlanmıyormuş gibi daha sıkı tutuyordu.