Sesiz İncim +18

"6"

Sen ne dedin?"

Arından sırıtarak."Bilmem ne dedim?"

Korkudan gerilmiştim bu adam kimdi ve benden ne istiyordu ardından "Kimsin sen?"dedim Affan'ın gözlerindeki ışıltıyı çözemiyordum insanları analiz edebiliyordum ama Affan çok garipti haraketleri tavırları duruşu gülüşü hiç birine anlam veremiyordum neden hala abimin yanında değilim de burdaydım

"Affanım başka kim olucam" bu adam salak mı diye dişlerimin arasından mırıldandım "Duyuyorum inci seni duyuyorum!"yine sesli konuşmuştum galiba arından yanımdan uzaklaşarak merdivenlere doğru adımladı yukarı cıkcaken bana baktı ve kaşları havalandı

"Gel inci" gözlerini gözlerime odaklayarak sadece başımı sağa solla salladım ben bu adamla aynı yerde bille kalmaya tahamül edemiyorken odasında yatmaya niyetim yoktu "Tekrar mı edeyim Kalk dedim" aklıma yarın burdan kurtulacağım geldi bu adamın yüzünü bir daha görmek istemiyorudum ayağa kalkıp yavaş adımlarla yanına gittim o da önden yukarıya çıkıyordu odanın kapısında bekleyerek kaşlarıyla içeri girmemi söyledi odaya girdiğim zaman içerdeki hava çok bunaltıcıydı yattağa uzanarak benim de gelmemi bekledi arkamdaki gece lambasını açıp yanına oturdum arkama dönerek yatmak istedim ama o iğrenç elleri beni tekrar kendine çekti "Bana arkanı dönmen hiç hoş değil güzellim"mide bulandırıcı sözlerinin hepsi beynime işliyordu ellerini itmek istesem de daha sıkı tutuyordu " Bırak beni istemiyorum"dememle kulağımdaki nefesi nutkumu kesti "Sinirleniyorum inci sinirlenmemi istemezsin öyle değil mi? " aklıma tekrar iğrenç anılar canlanıyordu babamın beni  taciz ettiği ve aynısını Affan'ın yapması her saniye ağlama isteği uyandırıyordu. Gözlerimi kapatıp ardından  uyku beni esir aldı.

Sabah uyandığımda Affan'ın hala yanımda olduğunu gördüm normalde yanımdan kalkardı ama uyanmamıştı elleri hala belimdeydi ellerini çektim derin bir uykudaydı yüzünü incelerken uyurken daha sakin görünüyordu uyanınca tam bir canavara benziyordu gözlerini yavaşça kırpıştırarak gözleri beni buldu gözlerimi ondan kaçırarak "Eve gitmek istiyorum"dedim ardından arkmadan ses gelmesiyle kalktığını anlamıştım " Evin burası zaten inci bir süre daha orda kalıcaksın işlerim yoluna girince seni tekrar alcağım" gözlerim şok içinde acılmıştı ani reflxle ayağa kalktım "ASLA!" bağırarak konuşmaya devam ediyordum "Abim için kabul ettim ben seninle asla yaşamam abimsiz asla kalmam duydun mu beni! " Affanın yeni uyanmış halinden esir kalmamış siniri belli oluyordu yüzüme sert bir tokat attı arından kendimi yere bıraktım

"O sesin bana tekrar yükselsin seni yaşatmam" gözyaşlarım öylece süzülüyordu kolumdan tutup ayağa kaldırarak ona bakmamı sağladı "Asla kaçamayacaksın benden seni asla bırakmam inci bunu o kafana sok artık"koluma bırakarak yerde ağlamaya devam ediyordum odanın kapısı çalarak affan "Gel"dedi kapı tekrar çalarak "Sikeyim Venir!"(Gel)

Patron est arrivé, que devons-nous
faire ?
(Patron geldi, ne yapmalım?)

Affan bana bakarak yüzünde bir sırıtış berildi " Evine gidicektin bak abin senin için buralara kadar gelmiş eli boş göderirsek ayıp olur" belindeki silahı çıkartı

Vas-y, j'arrive
(Devam et, geliyorum)

Hızlıca yanığımdaki sızıyı bırakıp Affan'ın önüne geçtim "Bunu yapma lütfen" diye fısıldadım beni kenara çekerek yürümeye başaldı tekrar önüne geçtim "İstediğin her şeyi yapıcam demiştim abime dokunmaycakdın söyeldin" hıçkırarak ağlamaya başladım Affan'ın gözleri dudaklarıma arıdından bana kaydı "Beni öpersen sinirim geçer kendime hakim olurum küçüğüm" kendimi çok kötü hissediyordum tek yaptığı beni abimle tehtıt etmekti
"Ne..Ne diyorsun.. Ben bunu yapmam.."

"Çekil o zaman önümden" hıçkırıklarım daha da kuvetlenirken dudaklarına yaklaşıp hafif bir öpücük kondurdum ardından hemen geri çekildim "Tamam oldu mu dokunma artık ona"cebinden bir telefon çıkartıp bana verdi