Dilhun kitabında geçen Karan ve Mavi'nin hikayesidir. Bu kitabı anlamak için diğerini okumanıza gerek yoktur.
Kırdığın kalbin vebaliyle yaşar,
Seni bir daha kalbine almayacağı gerçeğiyle ölürsün.
Unutma;
Gitmek, ihanet etmektir.
Gitmek, seni asl...
Biraz daha zorlasam manas destanı olacaktı. Öyle uzuuuuun bir bölüm.
Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfennn.
Yorumlarda görüşürüz. İyi okumalar 🤗
Elley Duhé - MIDDLE OF THE NIGHT G-Eazy & Halsey - Him & I Emre Fel - Sen Aslı'dan da güzelsin Dedublüman - Sen bilmezsin Sezen Aksu - Bu Gece Kibariye - Lafı mı olur Apolas Lermi - Gel göğsüme sığ yarim İmera - Bitmeyen sevda Altaylardan Tunaya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başlamadan önce buraya bir kelebek bırakır mısınız? 🦋
Beş yıl önce
Boy aynasının karşısında, denediği beşinci kıyafete bakıyordu Akça. Nereye gideceğini bilmediğinden ne giyeceğini de bilmiyordu. Karan gideceği yeri sır gibi saklıyor Akça ağzından bir türlü laf alamıyordu.
Giydiği siyah palazzo pantolonun üstüne koyu yeşil bir bluz giymişti. Ayaklarına siyah postallarını geçirmiş on dakikadır aynanın karşısında dikiliyordu. Ne çok spordu ne de çok klasik. Bir de havanın soğukluğuna aldanmadan üzerine siyah bir ceket alıp saçlarını tepeden sert bir şekilde topladı. Makyajı da ne çok ağırdı ne de çok sade.
Rujunu beşinci defa tazelerken telefonuna gelen mesajla yatağa doğru heyecanlı adımlarla ilerledi.
Efulim: Geldim.
Akça: Geliyorum.
Çanta taşımaya üşendiği için cepli bir ceket seçmişti Akça. Telefonunu, anahtarını ve rujunu cebine koyup kendini dışarı attı.
Apartmandan çıktığında Karan'ı arabanın içinde telefonuyla ilgilenirken buldu. Normalde Akça'yı her almaya geldiğinde çıkar dışarıda beklerdi ama bu sefer arabanın içindeydi.
Akça arabanın karşısında dikildiğinde Karan gözlerini telefondan kaldırıp Akça'nın yüzüne baktı. Onu görmesi bile yüzünün gülmesine yetiyor gamzeleri kendini belli ediyordu.
Karan arabadan inmeden önce Akça işaret parmağını arabanın camına uzattı. Soğuktan buğulanan cama büyük bir kalp çizdiğinde Karan'ın dudaklarındaki gülümseme büyüdü.
Arabadan iner inmez Akça'nın belinden tutup kendine çekmiş beklemeden de dudağını Akça'nın açıkta kalan boynuna değdirmişti. Akça'nın bu harekete içi erirken kollarını Karan'ın boynuna doladı. Kafasını geriye doğru attığında Karan boynunun diğer tarafına da dudağını değdirdi.
"N'apıyorsun?" dedi Karan kısık bir sesle. Gözleriyle araba camını işaret edince Akça neyden bahsettiğini anlayıp gülümsedi.
