Dilhun kitabında geçen Karan ve Mavi'nin hikayesidir. Bu kitabı anlamak için diğerini okumanıza gerek yoktur.
Kırdığın kalbin vebaliyle yaşar,
Seni bir daha kalbine almayacağı gerçeğiyle ölürsün.
Unutma;
Gitmek, ihanet etmektir.
Gitmek, seni asl...
Buraya başlama tarihinizi alabilir miyim? 14.02.2024
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KELEBEKLER BİR GÜN YAŞAR
Karan: Sözünün eri, yiğit, karanlık.
Akça Feride: Eşi benzeri olmayan, kar kadar beyaz.
Derler ki; Masallara inanan her kız, kendi masalını yazar. Yine derler ki; Kelebekler bir gün yaşar.
𓆩❀𓆪
Kırdığın kalbin vebaliyle yaşar, Seni bir daha kalbine almayacağı gerçeğiyle ölürsün.
Unutma; Gitmek, ihanet etmektir. Gitmek, seni aslında sevmedim demektir. Gitmek, sana adanmış bir kalbin içine acımasızca tükürmektir. Ve gitmek, En çok sen demektir.
𓆩❀𓆪
☙GELECEKTEN ALINTI☙
"Ula ben de sana horon oynatmazsam bana da Akça demesinler!" ~Akça Feride Dağdelen
"Ulan ben de horon oynarsam bana da Karan demesinler!" ~Karan Soyder
🦋
5 yıl önce
Önemli olan hangi dili konuştuğunuz değildi, hiçbir zaman. Önemli olan, insan olabilmekti. Önemli olan, gönülden hissedebilimekti; bir insanı, bir hayvanı, bir çiçeği...
Akça.
Kar kadar beyaz olan teni, Karadeniz'in ormanını andıran yeşil gözleri ve sarı saçlarıyla tam bir laz kızıydı.
Üniversite için geldiği İstanbul'da; dili, dini, ırkı farketmeksizin birçok arkadaş edinmişti.
Kürt'ü, Türk'ü, Alevi'si, Laz'ı... Neticede hepsi insandı. Diller farklı gönüller birdi.
Türkiye'nin doğusu batısı da kuzeyi güneyi de bizimdi.
Arakadaşlarıyla toplandığı bir gece babasından aldığı telefonla; çantasını alıp, arkadaşlarıyla vedalaşıp kalktı masadan. Çünkü biliyordu. Babası telefonu kolay kolay kapatmayacak geceyi ona zehir edecekti.
