Dilhun kitabında geçen Karan ve Mavi'nin hikayesidir. Bu kitabı anlamak için diğerini okumanıza gerek yoktur.
Kırdığın kalbin vebaliyle yaşar,
Seni bir daha kalbine almayacağı gerçeğiyle ölürsün.
Unutma;
Gitmek, ihanet etmektir.
Gitmek, seni asl...
Ama bugün beklenmedik işler çıktığı için son okumayı yapamadım. Hatalarım varsa şimdiden affola. Sonradan bölümü düzenlemeye alıp hataları ve eksikleri düzeltirim.
Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen. Hepsini okuyorummm. Yorumlarda görüşürüz.
Bir de beni şuradan takip ederseniz çok sevinirim Helinmavi1
İyi okumalar 🤗
Sena Şeker - Bak Bana Seksendört - Anlayamazsın
Toygar Işıklı - Ben kötü biri değilim Pera - Unut Deniz Tekin - Ah bu Şarkıların Gözü Kör Olsun Seksendört - Yorma
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başlamadan önce buraya bir kelebek bırakır mısınız? 🦋
Beş yıl önce
Kırık bir kalbin acısı ruhun en derinlerinde hissedilir. Kırık bir kalbi, ancak kıran tamir edebilir.
Bir hafta önce Ares'in söylediği sözler aklına geldikçe kalbi ağrıyor, hasta ciğerleri isyan eder gibi astımını tetikleyip duruyordu.
Hep yaptığı gibi acısını gizlemek için kendini en rahat hissettiği yere atmıştı. Buzlar üstünde saatlerdir aynı şarkıyla dans edip duruyor, yorulsa dahi durmuyordu.
Bir ara Melih gelmiş yarışma için çalışmışlardı. Ama Mavi o kadar dalgındı ki sürkeli hata yapıp durdu. Hata yaptıkça kendine kızdı. Kendine kızdıkça daha çok hata yaptı.
Seyirciler için olan kısımda en son sandalyelerden birinde yarım saattir oturuyordu Ares. Mavi'nin öfkesini, kızgınlığını gördükçe kendine sövüyordu.
Mavi Melih'e her yaklaştığında sinirden gözü seyiriyor soğuk terler döküyordu. Burda olmamalıydı. Söylediği o ağır sözlerden sonra buraya gelmemeliydi ama özlemişti.
Kendine itiraf etmek istemese de Mavi'yi bir haftadır görmüyor oluşu onu etkilemiş görmek için sürekli fırsat kollasa da Mavi ondan kaçıp durmuştu. Derslere de gitmeyi bırakmış bahane olarak yine yarışmayı öne sürmüştü.
