Απαγορεύεται...

Γιατί αυτός;

Μένω παγωμένη στην θέση μου αδυνατώντας να συνηδειτοποιήσω την ατυχία μου.Τα γαλανά του μάτια είναι καρφωμένα πάνω μου και εγώ για δεύτερη φορά μεταφέρομαι στην βραδιά της αποφοίτησης του Αλέξη.

Flashback...

Τα χείλη μου καταβροχθίζουν με μανία τα δικά του και έχω χάσει πλέον κάθε επαφή με το περιβάλλον.Αν και δεν έχω ξαναφιλήσει κάποιον τα χείλη μου φαίνεται να ταιριάζουν απόλυτα με τα δικά του και η γλώσσα μου ζητάει πρόσβαση στο στόμα του.Οι γλώσσες μα μπλέκονται σε έναν τρελό χορό και στο μυαλό μου έρχεται η εικόνα του Αλέξη και της Δώρας.Τότε ασυναίσθητα τυλίγω τα πόδια μου γύρω του και βαθαίνω το φιλί μας.Ο άγνωστος απομακρύνεται από κοντά μου και εγώ αναζητώ απελπισμένα τα χείλη του.

"Δεν έπρεπε να γίνει αυτό.Συγνώμη είσαι μεθυσμένη και σε εκμεταλλεύομαι." μου λέει και εγώ ξεσπάω σε κλάματα.Δεν κλαίω ούτε για τον Αλέξη ούτε για την Δώρα,κλαίω για εμένα.Δεν με αναγνωρίζω πια.Συνειδητοποιώ πως στην προσπάθεια να βρω τον Αλέξη έχασα την Άννα.Άλλαξα ντύσιμο,συμπεριφορά,άλλαξα εμένα.Και τώρα φασώνομαι με έναν άγνωστο στις τουαλέτες .Εγώ που κοροϊδεύω αυτού του είδους τις κοπέλες έχω γίνει πλέον μια από αυτές.

Ο άγνωστος καταλαβαίνει ότι κλαίω και με κοιτάει πανικόβλητος.

"Συγνώμη εγώ δεν..Θεέ μου πόσο μαλάκας είμαι;Δεν έπρεπε να το κάνω αυτό" μου λέει και εγώ ξεσπάω σε γέλια.

"Γιατί μου ζητάς συγνώμη;Εγώ μόλις πριν από λίγο πήγα να σε αποπλανήσω." του λέω και αμέσως χαλαρώνει.

"Είσαι πολύ όμορφη ακόμα και όταν κλαις.Υποθέτω στο έχουν πει πολλοί έτσι;"με ρωτάει και εγώ κοιτάω το είδωλο μου στο καθρέφτη.Η μάσκαρα έχει τρέξει και είμαι μουτζουρωμένη ενώ τα μάτια μου είναι τόσο κόκκινα που με επιτυχία θα έκανα τον βρικόλακα στο twilight.

"Μοντέλο τι να λέμε τώρα" του απαντάω χαμογελώντας και προσπαθώ να σκουπίσω τα μάτια μου.

"Ναι έχεις δίκιο όταν κλαις δεν είσαι τόσο όμορφη..όσο είσαι όταν χαμογελάς.Να χαμογελάς πιο συχ.." Δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει την φράση του και εγώ ορμάω ξανά στα χείλη του.Πέρα από την Ειρήνη και την οικογένεια μου είναι ο μόνος που με έχει αποκαλέσει όμορφη.Ξέρω ότι αύριο θα το μετανιώσω,αν το θυμάμαι φυσικά,αλλά το μόνο που με νοιάζει είναι να νιώσω ξανα τα χείλη του και την αγκαλιά του.

Μετά από λίγο η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα η Ειρήνη πολύ νευριασμένη.Αρχίζει να με κατσαδιάζει και με τραβάει άρον άρον από την αγκαλιά του αγνώστου.Λίγο πριν κλείσει την πόρτα κοιτάω για μία τελευταία φορά τα γαλανά του μάτια.

End of flashback...

Οι αναμνήσεις από εκείνο το βράδυ με χτυπάνε σαν κεραυνός και τα μάγουλα μου παίρνουν φωτιά.Εκείνος προσπάθησε να με σταματήσει και εγώ το συνέχισα.Θέε μου τι εντύπωση θα έχει σχηματίσει για εμένα;

"Έι είσαι καλά;" με ρωτάει και εγώ συνειδητοποιώ ότι εδώ και αρκετή ώρα έχω απορροφηθεί στις σκέψεις μου.

"Εμ ναι.Συγνώμη αφαιρέθηκα" του λέω και το βλέμμα μου ταξιδεύει πάνω του.Πέρα από τα γαλανά του μάτια και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του προσώπου του μαγνητίζουν το βλέμμα μου.Τα ξανθά μαλλιά του πέφτουν ατημέλητα στο μέτωπο του και μοιάζει με μοντέλο.Σε αντίθεση με εκείνο το βράδυ αντί για πουκάμισο φοράει ένα t-shirt και ένα τζιν,τα οποία αναδεικνύουν το γυμνασμένο του σώμα.Με μια πρώτη ματιά φαίνεται να είναι τουλάχιστον 20 χρονών.

"Δεν σου έχουν μάθει πως δεν είναι ευγενικό να κοιτάς τόσο έντονα κάποιον" μου λέει και ένα μειδίαμα σκαρφαλώνει στα χείλη του.Πριν προλάβω να απαντήσω συνεχίζει

"Ποιος να μου το έλεγε ότι μετά από εκείνο το βράδυ θα ξανασυναντιόμασταν"

Στην φράση αυτή χλωμιάζω και αμέσως στηρίζομαι στην καρέκλα που υπάρχει μπροστά μου.Ώστε τελικά με θυμάται.Ότι και αν γίνει δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να παραδεχτώ πως εκείνο το βράδυ ήμουν εγώ στις τουαλέτες.Αν και από όσα θυμάμαι νομίζω πως είναι πολύ καλό παιδί,δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να μάθει κανείς για το περιστατικό στις τουαλέτες.Για αυτό και εγώ επέλεξα να το πω μόνο στην Ειρήνη.Όχι ότι είχα και άλλες φίλες αλλά τελοσπάντων.Καταλαβαίνοντας πως πάλι έχω απορροφηθεί στις σκέψεις μου σπεύδω να του απαντήσω.

"Μα εμείς δεν έχουμε ξανασυναντηθεί" λέω με όσο το δυνατόν πιο δυνατή και σταθερή φωνή.

"Και όμως έχουμε.Δεν θυμάσαι τότε στο shark;Η καλύτερα στις τουαλέτες του shark;" μου απαντάει αυτάρεσκα και αμέσως αναθεωρώ όσα πίστευα για τον χαρακτήρα του.

"Ηλίθιε" ψιθυρίζω και του γυρνάω την πλάτη μου.

"Μωρέ δες πως αλλάζει ο άνθρωπος.Τότε δεν ήθελες να φύγεις από κοντά μου και τώρα το βάζεις στα πόδια" μου λέει γεμάτος ειρωνεία.

Μην μπορώντας να κρατηθώ γυρνάω και κάνω το τελευταίο πράγμα που έπρεπε να κάνω.

Τον χαστουκίζω...

Γεια σας!Είναι το πρώτο βιβλίο που γράφω και θα ήθελα να μου λέτε την άποψη σας για την υπόθεση αλλά και να μου δίνετε ωραίες ιδέες για την συνέχεια.Αν σας αρέσει η ιστορία μου ψηφίστε και σχολιάστε.Εγώ σας υπόσχομαι πως από εδώ και μπρος οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές.

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!