Απαγορεύεται...

...

Πλευρά Ελευθεριάδη(Καθηγητή)

Χτυπάω ρυθμικά τα δάχτυλα μου στο τιμόνι καθώς περιμένω να γίνει πράσινο το φανάρι.Τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα από ζευγάρια αλλά και εφήβους που κάνουν βόλτα αυτή την καλοκαιρινή νύχτα στον πεζόδρομο της Καλαμαριάς.

'Αυτά είναι,άλλοι βόλτες και άλλοι μαθήματα στο φροντιστήριο.' σκέφτομαι και αναστενάζω. 'Λίγη υπομονή Άγγελε,τελειώνουν τα επαναληπτικά και μετά διακοπές μέχρι τον Αύγουστο.Λίγη υπομονή.' ενθαρρύνω τον εαυτό μου πριν το βλέμμα μου εντοπίσει μια γυναικεία φιγούρα με πατερίτσες στον πεζόδρομο.

Χωρίς να το πολύ σκεφτώ σταματάω το αυτοκίνητο και αρχίζω να την πλησιάζω.Όσο πιο κοντά της φτάνω σιγουρεύομαι πως πρόκειται για την Άννα.Ακουμπάω το χέρι μου στον ώμο της και φαίνεται πως η κίνηση μου αυτή την τρομάζει.

"Κοντά τα χέρια σου μαλάκα." λέει πριν γυρίσει να με αντικρίσει.Στην θέα του προσώπου μου,χλωμιάζει και φαίνεται σοκαρισμένη.

"Συγνώμη δεν ήξερα πως είσαστε εσείς.Μα και εσείς μιλήστε πρώτα,δεν απλώνουμε απλά το κουλό μας και όποιον πάρει ο Χάρος." σχεδόν μου φωνάζει και έπειτα μου γυρίζει την πλάτη συνεχίζοντας την πορεία της.

"Παπαδοπούλου πρώτον απαιτώ να μου μιλάς καλύτερα και δεύτερον δεν δέχομαι να μου γυρνάς την πλάτη και να φεύγεις,είμαι καθηγητής σου." της φωνάζω με την σειρά μου και μπαίνω μπροστά της ανακόπτοντας την πορεία της.Τότε παρατηρώ ότι στο πόδι της δεν υπάρχει ένας απλός γύψος μα μια ολόκληρη ειδική κατασκευή.Μάλλον ο τραυματισμός της είναι πιο σοβαρός από ότι φανταζόμουν,αν όμως είναι έτσι για ποιόν λόγο ανεβαίνει με τα πόδια στο φροντιστήριο.Λόγω της κατασκευής αυτής έχει επιλέξει να φορέσει ένα σορτσάκι και ομολογουμένως το γυμνό της πόδι είναι όμορφο,τρομερά όμορφο.Από πάνω φοράει κλασσικά μια φαρδιά φούτερ η οποία μοιάζει με φόρεμα.Κανένα ίχνος make up στο πρόσωπο της και κανένα περίτεχνο χτένισμα στα μαλλιά της.Καμία προσπάθεια να αναδείξει την θηλυκή της πλευρά,τίποτα.

"Μπορείτε να μην με κοιτάτε έτσι;" με ρωτάει αγανακτισμένη και αμέσως τραβάω το βλέμμα μου από πάνω της.

"Πώς σε κοιτάω δηλαδή Παπαδοπούλου;" ρωτάω.

"Αν ήσασταν ανθρωποφάγος θα έλεγα πως με κοιτάτε σαν να είμαι το επόμενο σας γεύμα,τώρα που δεν είστε δεν ξέρω πως να το περιγράψω." απαντάει και με κάνει να γελάσω με τον παραλληλισμό της.